„Sezon Burz” – A. Sapkowski
KupiÂłem, SiadÂłem, PrzeczytaÂłem.
   Od razu, zanim jeszcze naprawdĂŞ zacznĂŞ, juÂż chciaÂłbym wszystkim fanom ksi¹¿kĂŞ poleciĂŚ. ChoĂŚby tylko z tego wzglĂŞdu, Âże doskonale wpisuje siĂŞ w Jedyny WÂłaÂściwy Wizerunek WiedÂźmina.
   A teraz do rzeczy. FabuÂła ksi¹¿ki zawiera siĂŞ w czasie pomiĂŞdzy angielskim poÂżegnaniem z Yennefer (znaczy; wyjœÌ po cichu, bez poÂżegnania, co najwyÂżej kwiat i liÂścik na stole) a rozpoczĂŞciem caÂłej przygody z CirillÂą, czyli przed PiĂŞcioksiÂągiem. Jest tu pewna wÂątpliwoœÌ czasowa, bowiem znana nam wczeÂśniej z opowiadaĂą a tutaj wcale Âżywa czarodziejka Koral, dopiero w wizjach przyszÂłoÂści widzi wzgĂłrze Sodden czyli wÂłasnÂą ÂśmierĂŚ w walce z Nilfgaardem. ZnaczyÂło by to, Âże opowiadanie „Ostatnie Âżyczenie” osadzono w czasie na sporo przed tÂą wojnÂą. Ale nie to jest tu najwaÂżniejsze.
   WaÂżne jest, Âże Geralt jest tym samym wiedÂźminem, ktĂłrego juÂż dobrze poznaliÂśmy a teraz poznajemy tylko jego inne przygody. Opis tych przygĂłd jest jakby ciut, ciut inny od tego, do jakiego Sapkowski nas przyzwyczaiÂł. WiĂŞcej jest tu wÂątpliwoÂści do rozwaÂżania, wiĂŞcej filozofii spoÂłecznej i rozwaÂżaĂą czysto polityczno – dynastycznych. TroszkĂŞ podlano ten konglomerat podstawami ekonomii rynkowej, dodano cierpkich przypraw satyry i wiedÂźmiĂąskiego sarkazmu, sosiku krasnoludzkiej a mocnej bezpoÂśrednioÂści, nieco gÂłupawych ale doœÌ siarczystych komentarzy Jaskra (postaĂŚ Jaskra zresztÂą jest najsÂłabszÂą stronÂą ksi¹¿ki). G³ównÂą postaciÂą ÂżeĂąskÂą jest w powieÂści czarodziejka Koral. PostaĂŚ doœÌ zÂłoÂśliwa, lecz i pewnego poczucia dobra odmĂłwiĂŚ jej nie sposĂłb.
   Czarodzieje generalnie sÂą tu przestawieni dwojako; albo jako niosÂący ulgĂŞ w cierpieniach mago-medycy (vide: Koral i jej uczennica) albo jako kompletnie zbizkowani eksperymentatorzy, mieniÂący siĂŞ naukowcami pracujÂącymi dla dobra przyszÂłych pokoleĂą (skutki eksperymentĂłw bywajÂą morderczo tragiczne).
   PodsumowujÂąc: pozycja z cyklu „musisz to znaĂŚ o ile jesteÂś fanem Jedynego WÂłaÂściwego …itd.” Trzeba jednak skonstatowaĂŚ, Âże czternaÂście lat dzielÂące kolejne wejÂścia w Âświat wiedÂźmina swoje zrobiÂły. Sapkowski jest tu wg mnie lepszym obserwatorem, lepszym narratorem, generalnie lepiej pisze. Natomiast fabuÂła chyba byÂła lepsza w piĂŞcioksiÂągu, bardzie wsysajÂąca (chociaÂż Sezon Burz Âłykn¹³em w jeden wieczĂłr). MoÂże dlatego, Âże wszystko to byÂło nowe a teraz Mistrz musiaÂł siĂŞ zmierzyĂŚ z wÂłasnÂą legendÂą. Bardzo to trudne, lecz … nie przegraÂł.