ChoĂŚ to nie fantasy ani tym bardziej nie Dragonlance jednak krĂłtkÂą notkĂŞ zamieszczĂŞ

Andy Weir – „Marsjanin”

   Ksi¹¿ka napisana wg recepty Hitchcocka – na poczÂątek wybuch bomby atomowej a potem napiĂŞcie musi wzrastaĂŚ. Ksi¹¿ka napisana wspaniale. Perypetie bohatera, samotnego eksploratora MarsjaĂąskich pustyĂą, pisane znakomicie. WiarygodnoœÌ techniczna opisywanych rozwiÂązaĂą caÂłego kalejdoskopu kÂłopotĂłw – bardzo wysoka. WiarygodnoœÌ psychologiczna bohatera i jego podejÂścia do kÂłopotĂłw, nawet  gro¿¹cych nieprzyjemnym koĂącem, znakomita.
   Wszystko skÂłada siĂŞ na pozycjĂŞ z cyklu „musisz to przeczytaĂŚ” ale je powiem tylko jedno – warto to przeczytaĂŚ. ObniÂżam ogĂłlnÂą ocenĂŞ ze wzglĂŞdu na paskudne, Âłopatologiczne i kompletnie nieprawdopodobne a nawet zbĂŞdne moralizatorstwo na sam koniec. TreœÌ ksi¹¿ki broni siĂŞ sama, zakoĂączenie w stylu – jaka ta ludzkoœÌ doskonaÂła, ofiarna i bezinteresowna (sic!) – jest kompletnie nie na miejscu.
   W sumie jednak powiem tak:
   Przeczytaj, naprawdĂŞ warto. Warto otrzaskaĂŚ siĂŞ z rzeczywistymi problemami, jakie mogÂą (a nawet muszÂą) staĂŚ siĂŞ udziaÂłem przyszÂłych eksploratorĂłw Czerwonej Planety. Warto poznaĂŚ skalĂŞ problemĂłw, jakie przyjdzie rozwiÂązaĂŚ nim wyprawa na Marsa stanie siĂŞ realna. I warto uwierzyĂŚ, Âże bĂŞdzie realna.