«--

Lilith89 · 2012-01-23 10:14:31

Gdy tak bezczynnie sunĂŞÂła na przĂłd zaczĂŞÂła myÂśleĂŚ nad planem obrony bo czuÂła,Âże to nie ostatnie spotkanie z wilkiem.WiedziaÂła,Âże walkÂą wrĂŞcz nie da z nim rady,wiĂŞc musiaÂła wymyÂśliĂŚ jakiÂś podstĂŞpny plan.Po jakimÂś czasie udaÂło jej siĂŞ opanowaĂŚ emocje i Âłzy znikÂły.Podczas,gdy mijaÂła kolejne drzewa zauwaÂżyÂła na jednym z nich wiewiĂłrkĂŞ i udaÂło jej siĂŞ wymyÂśliĂŚ sprytnÂą zasadzkĂŞ dla wilka:tak to moÂże siĂŞ udaĂŚ...ale muszĂŞ znaleÂźĂŚ plan awaryjny..a tak wiem juÂż,to bĂŞdzie dobre...nie poddam siĂŞ bez walki..ten potwĂłr musi zginÂąĂŚ za to co zrobiÂł mojemu kompanowi..-pomyÂślaÂła i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ szyderczo.Gdy tak rozmyÂślaÂła o swoim planie postanowiÂła rĂłwnieÂż nie oddalaĂŚ siĂŞ daleko choĂŚ wiedziaÂła,Âże i tak bestia za niÂą podÂąÂża,wiĂŞc nie miaÂłaby szans na ukrycie siĂŞ przed niÂą.Nagle zauwaÂżyÂła,Âże las siĂŞ koĂączy i usÂłyszaÂła szum wody.RuszyÂła szybciej,Âżeby przekonaĂŚ siĂŞ co jest na jego koĂącu.DotarÂłszy na miejsce zobaczyÂła,Âże to tylko kawaÂłek ziemi za lasem,ktĂłry jest oddzielony pÂłytkÂą rzekÂą,a po jej drugiej stronie ciÂągnie siĂŞ nastĂŞpny las:to bĂŞdzie dobre miejsce..musi siĂŞ udaĂŚ..-pomyÂślaÂła elfka.JednakÂże poczuÂła burczenie w brzuchu,ktĂłre przypomniaÂło jej,Âże od rana nic nie jadÂła,a dochodziÂło juÂż wczesne popoÂłudnie.PostanowiÂła,Âże wejdzie do rzeki i upoluje ryby,a nastĂŞpnie zacznie szykowaĂŚ siĂŞ do nocy,w ktĂłrej przyjdzie jej zmierzyĂŚ siĂŞ z wilkiem.Lilith rozÂłoÂżywszy swoje rzeczy przyczepiÂła konie do najbliÂższego drzewa i udaÂła siĂŞ do wody po ryby.Gdy udaÂło jej siĂŞ zÂłowiĂŚ kilka przyszykowaÂła palenisko i zaczĂŞÂła je przyrzÂądzaĂŚ.NastĂŞpnie poÂłoÂżyÂła na nim,Âżeby zaczĂŞÂły siĂŞ piec owiniĂŞte w liÂście.SzykujÂąc strawĂŞ usÂłyszaÂła dobiegajÂący jÂą dÂźwiĂŞk z lasu i odruchowo chwyciÂła za Âłuk i napiĂŞÂła na nim strzaÂłĂŞ czekajÂąc,aÂż coÂś siĂŞ z niego wynurzy:no dalej pokaÂż siĂŞ...-krzyknĂŞÂła i nagle zza krzakĂłw wybiegÂł zajÂąc przestraszony jej krzykiem,a Lilith odruchowo wystrzeliÂła strzaÂłĂŞ,ktĂłra trafiÂła go i zajÂąc padÂł na ziemiĂŞ:dziĂŞkujĂŞ ci matko lasu,tego mi byÂło trzeba do mojego planu..-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ wdziĂŞczna za to,Âże las jej pomĂłgÂł w schwytaniu potrzebnego zwierzĂŞcia.Szybko schowaÂła Âłuk i podeszÂła po zajÂąca kÂładÂąc go koÂło paleniska.WyciÂągnĂŞÂła z niego strzaÂłĂŞ i wypatroszyÂła:potrzebne mi trujÂące zioÂła..muszĂŞ udaĂŚ siĂŞ ich poszukaĂŚ...ale to zaraz,najpierw muszĂŞ spoÂżyĂŚ strawĂŞ..-powiedziaÂła.SpoÂżywszy przyszykowanÂą strawĂŞ resztĂŞ wsadziÂła do swojej torby na dalszÂą drogĂŞ,a zajÂąca wymyÂła,Âżeby pozbyĂŚ siĂŞ zapachu krwi,ktĂłra mogÂłaby coÂś przyciÂągnÂąĂŚ i powiesiÂła na drzewie.NastĂŞpnie wziĂŞÂła ze sobÂą miecz i udaÂła siĂŞ do lasu za szukaniem ziĂłÂł.StaraÂła siĂŞ daleko nie oddalaĂŚ,a przy okazji podÂśpiewywaÂła sobie pieÂśni elfickie,ktĂłre poprawiaÂły jej humor.WĂŞdrujÂąc wkoÂło obozowiska znalazÂła parĂŞ ziĂłÂł dla zajÂąca i potrzebnych dla siebie,ktĂłre siĂŞ jej koĂączyÂły.UdajÂąc siĂŞ z powrotem do obozu pomyÂślaÂła:a co jeÂśli plan nie zadziaÂła...co wtedy...nie tak nie mogĂŞ myÂśleĂŚ..musi siĂŞ udaĂŚ..pomszczĂŞ Orico za wszelkÂą cenĂŞ choĂŚbym miaÂła zginÂąĂŚ..-po upÂływie nerwĂłw gÂłoÂśno westchnĂŞÂła.WchodzÂąc do obozu zdjĂŞÂła zajÂąca i zaczĂŞÂła go wypychaĂŚ zioÂłami,ktĂłre zetkniĂŞcie z mokrym jeszcze zajÂącem mocniej nasÂączyÂło go trujÂąc jego miĂŞso.DziĂŞki temu,Âże byÂł mokry nie byÂło czuĂŚ zapachu,ktĂłre mogÂłoby wydawaĂŚ i wilk by go nie dotknÂąÂł.NastĂŞpnie zabraÂła siĂŞ do kopania dziury,ktĂłra szÂła jej bardzo ciĂŞÂżko bo ziemia byÂła zmarzniĂŞta od Âśniegu dlatego wykopaÂła maÂłÂą.PĂłÂźniej zebraÂła kilka patykĂłw,ktĂłre naostrzyÂła mieczem i przyszykowaÂła dalszÂą truciznĂŞ nasÂączajÂąc niÂą patyki,ktĂłre wsadziÂła do dziury pionowo.SamÂą dziurĂŞ wykopaÂła mniej wiĂŞcej na Âśrodku ziemi miĂŞdzy lasem,a wodÂą.Za niÂą poÂłoÂżyÂła zajÂąca tak,Âże leÂżaÂł miĂŞdzy paleniskiem a wykopanÂą dziurÂą co umoÂżliwiaÂło jej obronĂŞ i usÂłyszenie go,gdyby siĂŞ do niej skradaÂł w nocy.Potem resztĂŞ trucizny nasÂączyÂła parĂŞ swoich strzaÂł i koĂącĂłwkĂŞ miecza w razie ich potrzeby uÂżycia jako plan awaryjny.Gdy tak to wszystko szykowaÂła co zabraÂło jej duÂżo czasu zaczĂŞÂło powoli juÂż zmierzchaĂŚ co oznaczaÂło,Âże wilk mĂłgÂł siĂŞ za niedÂługo pojawiĂŚ.PozostaÂło jej tylko czekaĂŚ.Po caÂłym szykowaniu zasadzki zrobiÂła siĂŞ gÂłodna i postanowiÂła trochĂŞ siĂŞ poÂżywiĂŚ tym bardziej jeÂśli miaÂł byĂŚ to jej ostatni posiÂłek.Po jakimÂś czasie zrobiÂła siĂŞ ÂśpiÂąca i postanowiÂła,Âże na chwilĂŞ siĂŞ poÂłoÂży.Podczas,gdy spaÂła nic siĂŞ nie dziaÂło.Dopiero nad ranem jak ostatnim razem zjawiÂł siĂŞ wilk.Wtedy juÂż Lilith nie spaÂła,gdyÂż obudziÂł jÂą wczeÂśniej dochodzÂący z lasu dziwny gÂłoÂśny odgÂłos.Elfka stanĂŞÂła po nim szybko na nogi chwytajÂąc Âłuk w dÂłoĂą i rozglÂądajÂąc siĂŞ wkoÂło:no dalej pokaÂż siĂŞ bestio...-krzyknĂŞÂła gÂłoÂśno i nie musiaÂła dÂługo czekaĂŚ,aÂż wilk wyszedÂł zza zaroÂśli. WidzÂąc go juÂż siĂŞ nie baÂła tylko czuÂła wielki gniew,ktĂłry pulsowaÂł w jej ÂżyÂłach,a jej miĂŞÂśnie byÂły gotowe do walki zadajÂąc jak najmocniejsze ciosy.Wilk zaczÂąÂł powoli siĂŞ do niej zbliÂżaĂŚ do elfki wydajÂąc z gardÂła przeraÂźliwe wycia pokazujÂąc swoje ostre jak brzytwa zĂŞby i Âślepia malujÂące siĂŞ ÂżĂłÂłto-biaÂłym ogniem widniejÂące w ciemnym jeszcze poranku.Podczas,gdy wilk siĂŞ zbliÂżaÂł zobaczyÂł zajÂąca,ktĂłry przyszykowaÂła Lilith i ciÂągnÂąc nosem jego woĂą zaczÂąÂł do niego podchodziĂŚ ciekawy co dla niego przyszykowaÂła.Konie,ktĂłre staÂły niedaleko elfki zaczĂŞÂły rÂżeĂŚ ze strachu prĂłbujÂąc siĂŞ wyrwaĂŚ i uciec,ale nie udawaÂło im siĂŞ to.Wilk nie podejrzewajÂący podstĂŞpu elfki wszedÂł w dziurĂŞ i raniÂąc sobie jednÂą przedniÂą ÂłapĂŞ zaczÂąÂł wyĂŚ i w furii uderzyÂł skokiem na elfkĂŞ,ktĂłra szybko wypuÂściÂła kilka przyszykowanych strzaÂł,ale tylko dwie z nich go trafiÂły.Jedna utkwiÂła w prawym ramieniu,a drugÂą kawaÂłek pod niÂą w piersi nie trafiajÂąc jednak w serce.Tak duÂży wilk dostawszy za maÂła dawkĂŞ trucizny trochĂŞ osÂłabÂł,ale nadal miaÂł siÂłĂŞ walczyĂŚ.WidzÂąc to elfka szybko chwyciÂła za miecz i wyciÂągnĂŞÂła go przed siebie zrobiwszy maÂły krok w jego stronĂŞ z caÂłÂą furiÂą krzyknĂŞÂła:giĂą bestio..to za mojego przyjaciela....SkaczÂący wilk nabiÂł siĂŞ prosto na jej miecz i dostaÂł siĂŞ w samo serce.Lilith bĂŞdÂąca jakby w transie wyciÂągnĂŞÂła szybko miecz i zadawaÂła wszĂŞdzie gdzie tylko mogÂła uderzenia wilkowi na koĂącu podcinajÂąc mu gardÂło.Wilk padÂł nie majÂąc szans przed sprytnie wymyÂślony plan elfki.Po chwili elfka uspokoiÂła siĂŞ i zobaczywszy jak wilk wyglÂąda zalany caÂły w swojej krwi,a ona czeÂśĂŚ jego szybko podeszÂła do rzeki,Âżeby siĂŞ obmyĂŚ i nie zatruĂŚ od trucizny.Po strasznej walce konie uspokoiÂły siĂŞ,ale nadal widaĂŚ byÂło w ich oczach strach.Lilith nie zwaÂżajÂąc na to wziĂŞÂła wszystkie strzaÂły i swĂłj miecz obmyÂła w wodzie,a zrobionÂą puÂłapkĂŞ zakopaÂła,Âżeby nikt siĂŞ na niÂą nie nabiÂł razem z zajÂącem.Natomiast wielkiego wilka poÂłoÂżyÂła na niej nic z nim nie robiÂąc.NastĂŞpnie zebraÂła wszystkie rzeczy i wsiadÂłszy na Brego pogÂłaskaÂła go i drugiego konia uspakajajÂąc ich sÂłowami:spokojnie,juÂż dobrze..ruszamy dalej..Ruszywszy dalej nie obrĂłciÂła siĂŞ za siebie i przemierzywszy powoli rzekĂŞ powiedziaÂła:wiem,Âże to ci nie przywrĂłciÂło Âżycia Orico,ale pomÂściÂłam ciĂŞ i teraz bĂŞdziesz mĂłgÂł spoczÂąĂŚ w spokoju,aby twoja dusza nie szukaÂła po lesie zemsty i nie nĂŞkaÂła podrĂłÂżnych....

Lilith89 · 2012-01-23 10:14:54

Elfka udaÂła siĂŞ wraz z koĂąmi za najbliÂższe drzewa,za ktĂłrymi szybko zniknĂŞÂła.Nagle spostrzegÂła przed sobÂą niewielkÂą przesiekĂŞ,ktĂłra prowadziÂła do gÂłĂłwnej ÂścieÂżki.WyszÂła na niÂą i zobaczyÂła,Âże biegnie w przeciwnym kierunku,do ktĂłrego siĂŞ udawaÂła na poczÂątku.Droga prowadziÂła na wschĂłd i na zachĂłd.Po stronie wschodu las byÂł gĂŞsty i ciemny jakby znajdowaÂła siĂŞ w nim nieznajÂąca snu groÂźba.Natomiast po drugiej stronie na zachodzie las byÂł mniej gĂŞsty,ale droga byÂła
trudniejsza,gdyÂż prowadziÂła po niewielkich wzniesieniach.Ta droga na zachĂłd wyglÂąda o wiele mniej niebezpiecznie jak ta na wschodzie i moÂże przy odrobinie szczĂŞÂścia uda nam siĂŞ znaleÂźĂŚ po drodze osadĂŞ-powiedziaÂła i zdecydowanie ruszyÂła w jej kierunku.Droga byÂła uciÂąÂżliwsza niÂż w lesie bo prowadziÂła przez gĂŞsty i mokry Âśnieg.Na dodatek wzniesienia byÂły coraz wiĂŞksze i ciĂŞÂżej siĂŞ na nie wspinaÂło.Gdy elfka minĂŞÂła ich parĂŞ zauwaÂżyÂła najwiĂŞkszy przed nimi i miaÂła nadziejĂŞ,Âże bĂŞdzie jej ostatnim,za ktĂłrym kryÂła siĂŞ osada.SpostrzegÂła rĂłwnieÂż,Âże jest juÂż popoÂłudnie i sÂłoĂące odbijajÂące siĂŞ w Âśniegu,ktĂłry mieniÂł siĂŞ tysiÂącami kolorĂłw przestanie za niedÂługo ÂświeciĂŚ i nadejdzie zmierzch.PostanowiÂła,Âże zejdzie z koni i pomoÂże im siĂŞ wspiÂąĂŚ.Gdy zaczĂŞÂła przemierzaĂŚ coraz dÂłuÂżej pod gĂłrkĂŞ Âśnieg poczuÂła,Âże strasznie jej zimno i chciaÂłaby siĂŞ juÂż znaleÂźĂŚ w ciepÂłym oraz suchym miejscu z daleka od tego,w ktĂłrym jest teraz.DotarÂłszy do poÂłowy gĂłry jeden z koni zeÂślizgnÂąÂł siĂŞ i pociÂągnÂąÂł ich wszystkich w dĂłÂł,ale elfce doÂśĂŚ szybko udaÂło siĂŞ zahamowaĂŚ i na szczĂŞÂście nie zeÂślizgnĂŞli siĂŞ na sam dĂłÂł.Spokojnie,damy radĂŞ,musimy,tylko powoli to wejdziemy na szczyt-zaczĂŞÂła sobie powtarzaĂŚ,Âżeby samÂą siebie pocieszyĂŚ.NastĂŞpnie dalej udaÂła siĂŞ w gĂłrĂŞ,ale ominĂŞÂła to miejsce,w ktĂłrym siĂŞ zeÂślizgnĂŞli,Âżeby to siĂŞ nie powtĂłrzyÂło.Gdy byÂła juÂż prawie na samej gĂłrze zaczĂŞÂła odczuwaĂŚ taki bĂłl z zimna,Âże prawie nie byÂła w stanie siĂŞ ruszaĂŚ.Na chwilĂŞ siĂŞ zatrzymaÂła i zaraz krzyknĂŞÂła-wio..-i pociÂągnĂŞÂła mocniej lejce.Konie bardziej ze strachu szybciej ruszyÂły w gĂłrĂŞ po jej poleceniu pociÂągnÂąwszy jÂą za sobÂą na sam szczyt.OcknÂąwszy siĂŞ z szoku,Âże juÂż jest na samej gĂłrze zauwaÂżyÂła,Âże widaĂŚ u podnĂłÂża gĂłr maÂłe miasto.ByÂło ono o wiele mniejsze niÂż poprzednie,ktĂłre widziaÂła.MoÂżna byÂło siĂŞ domyÂśleĂŚ,Âże jego mieszkaĂący nie dawno
je wybudowali.Po chwili patrzenia na miasto powiedziaÂła:czyÂżby mĂłj wzrok omamiÂł jakiÂś czar?czy to prawdziwe co widzĂŞ?muszĂŞ to sprawdziĂŚ,szybko-po czym resztkami siÂł wsiadÂła na Brego i chwyciwszy drugiego pomknĂŞÂła w dĂłÂł gĂłry kierujÂąc siĂŞ do najbliÂższego budynku.ByÂła nim stajnia.ZsiadÂła z konia i weszÂła do niej.Naprzeciwko drzwi siedziaÂł starszy czÂłowiek,a obok niego krzÂątaÂł siĂŞ chÂłopiec,ktĂłry karmiÂł konie.Starzec widzÂąc jÂą powiedziaÂł:
-witaj nieznajomo,zapewne chcesz zostawiĂŚ u mnie konie,ale to bĂŞdzie ciĂŞ kosztowaĂŚ
-witajcie,tak chcĂŞ na parĂŞ dni,a czy ta drobna zapÂłata ci wystarczy?-po czym rzuciÂła w jego stronĂŞ paroma monetami
Starzec szybko je pozbieraÂł i uÂśmiechnÂąwszy siĂŞ szyderczo powiedziaÂł:
-tak powinno-po czym krzyknÂąÂł do chÂłopca
-ÂściÂągnij bagaÂże z koni i oddaj je naszej pani,a nastĂŞpnie wyczyÂśĂŚ i nakarm koni
-dobrze-chÂłopiec wykonaÂł polecenie bez Âżadnych dÂłuÂższych dyskusji
Lilith wziĂŞÂła swoje rzeczy i udaÂła siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia,ale zanim wyszÂła zapytaÂła starca:
-gdzie znajduje siĂŞ karczma?
-jest dwa budynki dalej po lewej stronie jak wyjdziesz
-dziĂŞkuje i do zobaczenia
NastĂŞpnie wyszÂła kierujÂąc siĂŞ do karczmy.ZauwaÂżyÂła,Âże na placu znajduje siĂŞ parĂŞ ludzi i mijajÂąc nich widziaÂła,Âże kaÂżdy z nich przyglÂąda siĂŞ jej badawczo.WchodzÂąc do karczmy zobaczyÂła,Âże jest przepeÂłniona ludÂźmi i elfami jak ona.ByÂła zdziwiona widzÂąc ich tyle w tych stronach z ludÂźmi.SÂądziÂła,Âże trzymajÂą siĂŞ od nich z daleka jak jej LeÂśny GrĂłd,gdzie wstĂŞp miaÂły tylko same elfy.SkierowaÂła siĂŞ w stronĂŞ barmana,ktĂłry byÂł zajĂŞty obsÂługÂą klientĂłw.Gdy doszÂła do baru zobaczyÂła,Âże kaÂżdy jej siĂŞ przyglÂąda oprĂłcz duÂżej grupki po prawej stronie.WyglÂądaÂło jej to na jakÂąÂś wiĂŞkszÂą zbieraninĂŞ osĂłb,ktĂłra trzyma siĂŞ razem jak juÂż wczeÂśniej widziaÂła,ale w mniejszej liczbie elfĂłw z ludÂźmi.CieszyÂła siĂŞ,Âże chociaÂż oni oszczĂŞdzili jej podejrzanych przyglÂądaĂą siĂŞ i cichej gadaniny na jej temat.Nagle poczuÂła jak ciepÂło wnĂŞtrza zaczĂŞÂło
jej siĂŞ udzielaĂŚ i powoli zaczĂŞÂła czuĂŚ swoje palce razem zresztÂą ciaÂła.Po chwili czekania podszedÂł do niej barman i zapytaÂł:
-witaj wĂŞdrowcze,czym mogĂŞ ci sÂłuÂżyĂŚ?
-witaj chciaÂłabym zatrzymaĂŚ siĂŞ tu na parĂŞ dni,a teraz chce coÂś ciepÂłego zjeÂśĂŚ i prosiĂŚ o nocleg
-rozumiem,ale to bĂŞdzie ciĂŞ trochĂŞ kosztowaÂło
-wiem,a to zapÂłata,czy wystarczy?-wyciÂągnĂŞÂła parĂŞ monet i daÂła je barmanowi
-tak z pewnoÂściÂą,zaraz podam ci jedzenie i klucze do pokoju
-dobrze,ale pospiesz siĂŞ
Po chwili barman wrĂłciÂł i przyniĂłsÂł elfce strawĂŞ wraz z kluczami.Lilith szybko posiliÂła siĂŞ i wziÂąwszy swoje rzeczy udaÂła siĂŞ do pokoju.Gdy weszÂła do niego zobaczyÂła,Âże wyglÂąda podobnie jak w poprzednim,w ktĂłrym przez jakiÂś czas nocowaÂła.Szybko rozpaliÂła kominek i nastĂŞpnie poÂłoÂżyÂła swoje rzeczy koÂło niego,Âżeby mogÂły wyschnÂąĂŚ.Potem poÂścieliÂła sobie ÂłoÂże na podÂłodze koÂło niego,Âżeby byĂŚ jak najbliÂżej ciepÂłego po czym zaraz zasnĂŞÂła.

Lilith89 · 2012-01-24 20:55:16

Sen Lilith:
ByÂł letni,ciepÂły poranek.LeÂżaÂłam na maÂłym ÂłoÂżu ubrana w piĂŞknÂą bÂłĂŞkitnÂą sukienkĂŞ.Owe ÂłoÂże znajdowaÂło siĂŞ w niewielkiej,biaÂłej altance owiniĂŞtej bujnÂą roÂślinnoÂściÂą.Przede mnÂą widziaÂłam rĂłÂżnego rodzaju i koloru kwiaty,ktĂłre niegdyÂś hodowaÂła moja matka.Natomiast po boka wiÂł siĂŞ bluszcz,ktĂłry siĂŞgaÂł gdzieniegdzie owych kwiatĂłw oplatajÂąc siĂŞ wokĂłÂł nich.Zza altanki byÂło widaĂŚ daleko gĂłry,a altanka znajdowaÂła siĂŞ na gĂŞsto poroÂśniĂŞtej ÂłÂące w piĂŞknÂą,zielonÂą trawĂŞ,a w nie duÂżych odlegÂłoÂściach od siebie kwitÂły kolorowe kwiaty.W powietrzu byÂło sÂłychaĂŚ przelatujÂące ptaki i cichy odgÂłos
przepÂływajÂącej wody,ktĂłra byÂła gdzieÂś niedaleko mnie.Te idylliczne miejsce,w ktĂłrym siĂŞ przez chwile znajdowaÂłam tak mnie zachwyciÂło,Âże nie chciaÂłam nigdy stÂąd odchodziĂŚ.Jednak po chwili zobaczyÂłam stojÂącego u wyjÂścia altanki tajemniczego mĂŞÂżczyznĂŞ,ktĂłry zaraz siĂŞ do mnie odezwaÂł:
-piĂŞknie tu prawda?-odezwaÂł siĂŞ cicho prawie szepcÂąc
-tak-odpowiedziaÂłam,gÂłos wydawaÂł mi siĂŞ znajomy,ale nie mogÂłam go z nikim skojarzyĂŚ,wiĂŞc zapytaÂłam z ciekawoÂści-czy my siĂŞ znamy?jak ja siĂŞ tu znalazÂłam przecieÂż jest Âśrodek zimy?
-tak znamy siĂŞ-po czym obrĂłciÂł siĂŞ w moim kierunku i zobaczyÂłam jego twarz
-Orico-szybko usiadÂłam i ledwo szepnĂŞÂłam zaskoczona,ale nic wiĂŞcej nie mogÂłam powiedzieĂŚ,gdy znĂłw siĂŞ odezwaÂł
-witaj ponownie Lilith,piĂŞknie ci w tej sukni-powiedziaÂł czule uÂśmiechajÂąc siĂŞ do mnie-wybacz,Âże ciĂŞ niepokojĂŞ,ale nie mogÂłem odejÂśĂŚ bez poÂżegnania-nagle posmutniaÂł-chciaÂłem jeszcze raz i po raz ostatni ciĂŞ ujrzeĂŚ
-witaj,cieszĂŞ siĂŞ,Âże ciĂŞ widzĂŞ,ale jakim cudem teraz ciĂŞ widzĂŞ?czy to moÂżliwe?moÂże to tylko sen i wszystko zapomnĂŞ,gdy siĂŞ obudzĂŞ?-powiedziaÂłam zdezorientowana nadal nie wierzÂąc w to co widzĂŞ
-tak to sen,ale bĂŞdziesz wszystko pamiĂŞtaĂŚ,a ja jestem prawdziwy przynajmniej przez chwilĂŞ bo juÂż wiĂŞcej siĂŞ nie zobaczymy-powiedziaÂł nadal nie zmieniajÂąc wyrazu twarzy,podszedÂł do mnie i usiadÂł obok chwytajÂąc mnie za rĂŞkĂŞ-Lilith-powiedziaÂł patrzÂąc mi w oczy
-tak?-odpowiedziaÂłam nadal we wszystko nie wierzÂąc,jego rĂŞka miaÂła normalnÂą temperaturĂŞ ciaÂła co mnie trochĂŞ uspokoiÂło i postanowiÂłam wysÂłuchaĂŚ to co ma mi do powiedzenia
-jestem tu jedynie przez to,Âże obiecaÂłem coÂś ci przekazaĂŚ waÂżnego,wiĂŞc proszĂŞ wysÂłuchaj mnie-powiedziaÂł powaÂżnie na mnie patrzÂąc
-dobrze,sÂłucham-odpowiedziaÂłam powaÂżniejÂąc jak on i starajÂąc siĂŞ skupiĂŚ
-musisz odnaleÂźĂŚ jednÂą osobĂŞ,a nastĂŞpnie jÂą uwolniĂŚ
-dobrze,ale gdzie jÂą znajdĂŞ?-zapytaÂłam zaskoczona
-jest uwiĂŞziona w lochu przez orki z jednej ze starej kopalni w gĂłrach za miastem,ale pospiesz siĂŞ nie
masz duÂżo czasu
-rozumiem,ale samej nie dam radĂŞ,bĂŞdzie mi potrzebna pomoc
-tak,w mieÂście znajduje siĂŞ bractwo,ktĂłre moÂże ci pomĂłc w jego odnalezieniu
-a wiĂŞc to mĂŞÂżczyzna?
-tak,a teraz muszĂŞ juÂż siĂŞ poÂżegnaĂŚ bo nie zostaÂło mi duÂżo czasu
-dobrze,postaram siĂŞ jak najszybciej go uwolniĂŚ jak sobie ÂżyczyÂłeÂś
-wiem-uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ do mnie-nastĂŞpnie wstaÂł i pociÂągnÂąÂł mojÂą rĂŞkĂŞ zmuszajÂąc mnie do wstania
-wybacz,Âże nie zdoÂłaÂłam ciĂŞ uratowaĂŚ-powiedziaÂłam wyrzucajÂąc sobie jego ÂśmierĂŚ
-to nie twoja wina,sam nie wiedziaÂłem co siĂŞ ze mnÂą stanie,ale dziĂŞkujĂŞ ci,Âże mnie pomÂściÂłaÂś-uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ czule i przytuliÂł mnie
-szkoda,Âże musisz juÂż iÂśĂŚ,bĂŞdĂŞ za tobÂą tĂŞskniĂŚ i nigdy ciĂŞ nie zapomnĂŞ-powiedziaÂłam szczerzĂŞ prawie ze Âłzami w oczach
-zostaÂłbym dÂłuÂżej gdybym mĂłgÂł,ale to nie zaleÂży ode mnie-puÂściÂł mnie po czym popatrzyÂł mi w oczy i powiedziaÂł-ja rĂłwnieÂż bĂŞdĂŞ za tobÂą tĂŞskniĂŚ i nigdy ciĂŞ nie zapomnĂŞ-nastĂŞpnie powiedziaÂł do mnie po elficku sÂłĂłw,ktĂłrych nigdy nie zapomnĂŞ:
-Guren anann no lĂŽn , Le melin er(Serce moje od dawna jest twoje ,Kocham ciĂŞ )
Po tych sÂłowach popÂłynĂŞÂły mi Âłzy,a on mnie czule pocaÂłowaÂł i nagle wszystko znikÂło jak za dotkniĂŞciem czarodziejskiej rĂłÂżczki.ObudziÂłam siĂŞ.

Lilith89 · 2012-01-24 20:55:35

Lilith obudziwszy siĂŞ nadal miaÂła Âłzy w oczach.Przez chwile siedziaÂła jak otĂŞpiaÂła nie wiedzÂąc co wÂłaÂściwie jej siĂŞ przytrafiÂło i czy ma we wszystko uwierzyĂŚ w to co powiedziaÂł jej po raz ostatni Orico.Po jakimÂś czasie oprzytomniaÂła i zobaczyÂła,Âże zaczĂŞÂło ÂświtaĂŚ.UzmysÂłowiÂła sobie,Âże juÂż doÂśĂŚ dÂługo spaÂła i powinna wstaĂŚ zabierajÂąc siĂŞ za misjĂŞ powierzonÂą jej przez Orico.ZastanawiaÂła siĂŞ jak uda jej siĂŞ przekonaĂŚ i znaleÂźĂŚ bractwo,poniewaÂż nie byÂła pewna czy nadal tu sÂą.PostanowiÂła,Âże zapyta o to barmana i on moÂże bĂŞdzie umiaÂł jej pomĂłc.Szybko posprzÂątaÂła w pokoju i ubraÂła juÂż suche nakrycie.NastĂŞpnie wyszÂła z pokoju zamykajÂąc za sobÂą drzwi.Gdy zeszÂła na dĂłÂł nie byÂło jeszcze ani jednego goÂścia.Jedynie barman krzÂątaÂł siĂŞ po karczmie rozpalajÂąc kominek i przygotowujÂąc miejsca dla goÂści.Nie chcÂąc go przestraszyĂŚ powiedziaÂła:
-witaj czy mogĂŞ ci w czymÂś pomĂłc?
-ah.. witaj-mimo wszystko barman trochĂŞ przestraszyÂł siĂŞ elfki,poniewaÂż nie sÂądziÂł,Âże ktoÂś o tej porze moÂże juÂż nie spaĂŚ
-przepraszam,Âże ciĂŞ wystraszyÂłam-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ciepÂło elfka
-nie szkodzi,juÂż koĂączĂŞ i zaraz dam ci coÂś do jedzenia-powiedziaÂł odwzajemniajÂąc uÂśmiech
-dobrze,poczekam tutaj-po czym usiadÂła przy kominku grzejÂąc siĂŞ i sÂłuchajÂąc jak skwierczy palÂące siĂŞ drewno
Zanim barman do niej przyszedÂł rozmyÂślaÂła nad planem,w ktĂłrym sama bĂŞdzie musiaÂła siĂŞ zmierzyĂŚ z trollami,Âżeby ocaliĂŚ owego mĂŞÂżczyznĂŞ jak mĂłwiÂł jej Orico.Jednak trudno byÂło jej siĂŞ skupiĂŚ,gdyÂż ciÂągle myÂślaÂła nad tym co jej powiedziaÂł na koĂącu.Dobrze wiedziaÂła,Âże Orico siĂŞ w niej podkochuje,ale staraÂła siĂŞ o tym nie myÂśleĂŚ i traktowaĂŚ go jak przyjaciela.ÂŻaÂłowaÂła tylko,Âże tak maÂło czasu z nim spĂŞdziÂła i nie powiedziaÂła mu wszystkiego o tym co myÂśli.ByÂło teÂż jej przykro,Âże tak go potraktowaÂła bo gdyby wiedziaÂła,Âże tak siĂŞ to skoĂączy zmieniÂłaby parĂŞ rzeczy,Âżeby tylko Orico mĂłgÂł byĂŚ przy niej szczĂŞÂśliwy.Gdy tak rozmyÂślaÂła nagle podszedÂł barman ze strawÂą kÂładÂąc jÂą przed Lilith,aÂż elfka siĂŞ przestraszyÂła,poniewaÂż siedziaÂła jak otĂŞpiaÂła wpatrujÂąc siĂŞ w kominek:
-przepraszam,Âże tym razem ja ciĂŞ przestraszyÂłem-uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ barman
-nie szkodzi,teraz jesteÂśmy kwita-po czym oboje siĂŞ zaÂśmiali
-ÂżyczĂŞ smacznego
-dziĂŞkujĂŞ,ale czy mogÂłabym ciĂŞ o coÂś zapytaĂŚ?
-owszem,ale chwilĂŞ bo zaraz muszĂŞ wracaĂŚ do pracy-powiedziaÂł zaskoczony barman
-dobrze to nie zajmie duÂżo czasu
-dobrze-po czym usiadÂł naprzeciwko elfki i zapytaÂł-to co chciaÂłaÂś wiedzieĂŚ?
-chodzi mi o to bractwo co wczoraj siedziaÂło po drugiej stronie zaraz przy wejÂściu,czy oni tu czĂŞsto bywajÂą czy byli tylko przejazdem?
-z tego co wiem mieli siĂŞ tu zatrzymaĂŚ na jakiÂś czas i powinni siĂŞ dziÂś teÂż zjawiĂŚ,a czemu pytasz?-zapytaÂł z ciekawoÂści barman
-potrzebujĂŞ ich pomocy bo sama nie dam rady pokonaĂŚ trolli-odpowiedziaÂła elfka nie wiedzÂąc do koĂąca czy powinna mu duÂżo mĂłwiĂŚ
-trolli powiadasz,a to na pewno bĂŞdzie ci potrzebna pomoc,ale nie sÂądzĂŞ,Âżeby chcieli ci z nimi pomĂłc
-czemu tak uwaÂżasz?-zapytaÂła zaskoczona elfka
-bo jeÂśli chodzi ci o uwolnienie diabÂła to oni sami podobno oddali go trollom w zamian za jakieÂś zÂłoto czy artefakty,dokÂładnie nie wiem bo sÂą bardzo tajemniczy
-to faktycznie ciekawe,ale wiesz czemu go oddali?czy coÂś zÂłego zrobiÂł?
-nie wiem,a teraz wybacz muszĂŞ wracaĂŚ do pracy
-dobrze,dziĂŞkujĂŞ za informacjĂŞ-oglÂądnĂŞÂła siĂŞ za siebie i zobaczyÂła,Âże nagle ktoÂś wszedÂł do karczmy a barman wrĂłciÂł za ladĂŞ sÂłuÂżÂąc mu pomocÂą
Lilith przypomniaÂła sobie o strawie,ktĂłrÂą przyszykowaÂł jej barman i od razu zaczĂŞÂła jÂą jeÂśĂŚ przyglÂądajÂąc siĂŞ nieznajomemu obsÂługiwanemu przez barmana.ByÂł to czÂłowiek,a zauwaÂżyÂła to gdy tylko ÂściÂągnÂąÂł kaptur i zobaczyÂła u niego broĂą,ktĂłra musiaÂła naleÂżeĂŚ do jednego ze straÂżnikĂłw miasta.Nie chcÂąc siĂŞ rzucaĂŚ w oczy szybko zjadÂła co miaÂła i zaniosÂła misĂŞ barmanowi,a nastĂŞpnie udaÂła siĂŞ na gĂłrĂŞ do pokoju.

Lilith89 · 2012-01-24 20:56:18

Gdy Lilith weszÂła do pokoju w kominku nadal sie paliÂło i czuĂŚ byÂło zapach palÂącego siĂŞ drewna.PostanowiÂła,Âże nie bĂŞdzie bezczynnie siedzieĂŚ w pokoju i lepiej pĂłjdzie siĂŞ przejÂśĂŚ,aby rozglÂądnÂąĂŚ siĂŞ za miastem za owÂą kopalniÂą,o ktĂłrej mĂłwiÂł Orico.ZnalazÂłszy siĂŞ juÂż na dole w karczmie zobaczyÂła,Âże przyszÂło juÂż kilku nowych klientĂłw,ale nie byÂło wÂśrĂłd nich nikogo z bractwa,ktĂłrego szukaÂła.Na zewnÂątrz byÂło juÂż doÂśĂŚ duÂżo ludzi,ktĂłrzy chodzili po mieÂście,ale nikogo z nich nie rozpoznaÂła.Za kaÂżdym razem byÂła to zupeÂłnie nowa osoba.Nie zwlekajÂąc dÂługo udaÂła siĂŞ po Brego,a nastĂŞpnie wyruszyÂła z miasta w poszukiwania kopalni.Za miastem znajdowaÂł siĂŞ las przez,ktĂłry prowadziÂła ÂścieÂżka.Nie wahajÂąc siĂŞ dÂługo Lilith podÂąÂżyÂła niÂą na pĂłÂłnoc lekkim galopem nie oglÂądajÂąc siĂŞ za siebie.Po jakimÂś czasie stanĂŞÂła na rozdroÂżu.ÂŚcieÂżka rozwidlaÂła siĂŞ na trzy strony.Jedna z nich prowadziÂła dalej na pĂłÂłnoc,druga na wschĂłd,a trzecia na zachĂłd.Nie wiedzÂąc,ktĂłrÂą wybraĂŚ postanowiÂła wejÂśĂŚ na wysokie drzewo i siĂŞ rozejrzeĂŚ.Po chwili zsiadÂła z Brego i przywiÂązaÂła go obok do cienkiego drzewa,przy ktĂłrym rosÂło to najwiĂŞksze:
-poczekaj tu Brego,zaraz wrĂłcĂŞ
NastĂŞpnie zgrabnie wspiĂŞÂła siĂŞ na drzewa i weszÂła na najgrubszÂą oraz najwyÂższÂą gaÂłÂąÂź.RozglÂądajÂąc siĂŞ wkoÂło zobaczyÂła,Âże na zachĂłd od niej jest gĂłra,w ktĂłrej moÂże znajdowaĂŚ siĂŞ kopalnia.ByÂła doÂśĂŚ blisko,wiĂŞc elfka nie musiaÂła siĂŞ spieszyĂŚ,Âżeby zdÂąÂżyĂŚ do nocy wrĂłciĂŚ z powrotem do miasta.Powoli zeszÂła z drzewa i odwiÂązujÂąc Brego powiedziaÂła:
-wyglÂąda na to,Âże nie czeka nas dÂługa podrĂłÂż,ale musimy uwaÂżaĂŚ na trolle-po czym wsiadÂła na konia i powiedziaÂła:
-ruszajmy,wiĂŞc musimy pomĂłc temu diabÂłu,oby Orico siĂŞ co do niego nie myliÂł-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i ruszyÂła na zachĂłd.
Podczas drogi nie spotkaÂła nikogo podejrzanego.ByÂło cicho,aÂż sama zastanawiaÂła siĂŞ co moÂże jÂą czekaĂŚ:
-trochĂŞ tu za cicho Brego,wyglÂąda na to,Âże mamy szczĂŞÂście albo pecha-przez chwilĂŞ zaÂśmiaÂła siĂŞ cicho,ale zaraz spowaÂżniaÂła prĂłbujÂąc wyostrzyĂŚ swoje zmysÂły,aby jak najszybciej dowiedzieĂŚ siĂŞ o czekajÂącym jÂą niebezpieczeĂąstwie,ktĂłre mogÂło nadejÂśĂŚ w kaÂżdej chwili.WiedziaÂła,Âże nie moÂże lekcewaÂżyĂŚ gĂłrskich trolli tym bardziej,Âże juÂż wczeÂśniej przekonaÂła siĂŞ jakie potrafiÂą byĂŚ silne i ciĂŞÂżko je pokonaĂŚ w pojedynkĂŞ.StaraÂła siĂŞ nie haÂłasowaĂŚ,Âżeby Âżaden z nich jej nie usÂłyszaÂł.Gdy byÂła juÂż doÂśĂŚ blisko zobaczyÂła rozwidlenie,ktĂłre mĂłwiÂło o koĂącu lasu i stojÂącej nie daleko jej gĂłrze.Nie chcÂąc siĂŞ rzucaĂŚ w oczy przywiÂązaÂła Brego do drzewa i powiedziaÂła:
-zostaĂą tu,muszĂŞ siĂŞ rozglÂądnÂąĂŚ i postaram siĂŞ szybko wrĂłciĂŚ-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ choĂŚ nie wierzyÂła sama w te sÂłowa
NastĂŞpnie udaÂła siĂŞ w stronĂŞ koĂącĂłwki lasu.DoÂśĂŚ powoli i nisko,Âżeby nie byÂła widoczna.RozglÂądajÂąc siĂŞ wkoÂło gĂłry nikogo nie zobaczyÂła oprĂłcz wejÂścia po prawej stronie gĂłry:
-to musi byĂŚ wejÂście do kopalni,ale jest tu zbyt cicho-pomyÂślaÂła-czyÂżby nikt go nie pilnowaÂł...
Po chwili namysÂłu rozglÂądnĂŞÂła siĂŞ raz jeszcze i zobaczyÂła,Âże nikogo nadal tu nie ma.PostanowiÂła,Âże podejdzie bliÂżej,Âżeby siĂŞ rozglÂądnÂąĂŚ.DochodziÂło juÂż poÂłudnie,ale dzieĂą byÂł doÂśĂŚ pochmurny jak na tÂą porĂŞ roku co sprzyjaÂło elfce.Szybko przebiegÂła na drugÂą stronĂŞ pod samÂą gĂłrĂŞ i powoli przesuwaÂła siĂŞ pomiĂŞdzy skaÂłami do wejÂścia.Gdy byÂła juÂż doÂśĂŚ blisko zatrzymaÂła siĂŞ,Âżeby nasÂłuchiwaĂŚ czy sÂą jakieÂś Âżywe istoty w Âśrodku,ale nadal nic nie sÂłyszaÂła ani nie widziaÂła.CiekawoÂśĂŚ nie dawaÂła jej spokoju i nie mogÂąc siĂŞ powstrzymaĂŚ weszÂła do Âśrodka.PoczuÂła straszny odĂłr bijÂący z wnĂŞtrza i poÂżaÂłowaÂła,Âże tak bardzo chciaÂła tu wejÂśĂŚ.Szybko przykryÂła twarz kawaÂłkiem szaty i kierowaÂła siĂŞ na oÂślep przed siebie w ciemnoÂśĂŚ.NastĂŞpnie wyciÂągnĂŞÂła miecz i ciÂągle szÂła przed siebie.Po chwili zobaczyÂła,Âże widaĂŚ jakieÂś ÂświatÂło w oddali i usÂłyszaÂła czyjÂś ciĂŞÂżki oddech.MoÂżna byÂło po nim rozpoznaĂŚ,Âże osoba moÂże byĂŚ ranna.SÂłyszÂąc to przekonaÂła siĂŞ,Âże Orico mĂłwiÂł prawdĂŞ i diabeÂł znajdowaÂł siĂŞ w Âśrodku.NiepokoiÂło jÂą tylko brak trolli,ktĂłre musiaÂły go pilnowaĂŚ.Gdy podeszÂła bliÂżej zobaczyÂła jakÂąÂś zakapturzonÂą postaĂŚ leÂżÂącÂą na ziemi i znajdujÂącÂą siĂŞ za kratami.Nie wahajÂąc sie podeszÂła do krat i chcÂąc go uwolniĂŚ nagle usÂłyszaÂła gÂłosy trollĂłw dobywajÂące siĂŞ z nie daleka.Nie majÂąc wyboru szybko schowaÂła siĂŞ za wystajÂącÂą skaÂła i staraÂła siĂŞ nie ruszaĂŚ,Âżeby Âżaden z nich ich jej nie usÂłyszaÂł.Po chwili przyszÂły dwa trolle i Lilith usÂłyszaÂła jak rozmawiajÂą miĂŞdzy sobÂą,ale nie znaÂła ich jĂŞzyka,wiĂŞc mogÂła siĂŞ jedynie domyÂślaĂŚ,Âże o coÂś lub o kogoÂś siĂŞ kÂłĂłcÂą.Nie trwaÂło to jednak dÂługo bo po jakimÂś czasie przyszÂło jeszcze paru i nadal rozmawiajÂąc ze sobÂą zaraz wszyscy wyszli.Nie czujÂąc juÂż zagroÂżenia odczekaÂła chwili i podeszÂła jeszcze raz do diabÂła:
-diable sÂłyszysz mnie?-powiedziaÂła cicho,ale nie odezwaÂł siĂŞ
Nie wiedzÂąc czy zadziaÂłajÂą czary,ktĂłre uÂżywaÂła siĂŞ kiedyÂś sprĂłbowaÂła otworzyĂŚ nimi klatkĂŞ.Po cicho wyciÂągnĂŞÂła rĂŞkĂŞ przed siebie wskazujÂąc na klatkĂŞ i wymĂłwiÂła elfickie zaklĂŞcie.Po chwili kraty siĂŞ odchyliÂły i Lilith zaskoczona swojÂą nadal trwajÂącÂą mocÂą otworzyÂła jÂą szerzej i weszÂła do Âśrodka.

Lilith89 · 2012-01-25 21:32:51

DiabeÂł siedziaÂł nieprzytomny na ziemi.Lilith spostrzegÂła,Âże jest ranny w paru miejscach i przez duÂżÂą utratĂŞ krwi nie moÂże jej pomĂłc w ucieczce.Nie majÂąc wyboru podniosÂła go powoli i oparÂła o siebie.NastĂŞpnie podniosÂła siĂŞ i z ciĂŞÂżkim diabÂłem ledwo poruszajÂąc siĂŞ wyciÂągnĂŞÂła go z klatki.Gdy tylko zaczĂŞÂła zmierzaĂŚ do wyjÂścia usÂłyszaÂła,Âże wracajÂą trolle i nie majÂąc wyjÂścia poÂłoÂżyÂła diabÂła na ziemi,a sama wyciÂągnĂŞÂła Âłuk napinajÂąc go mocno z paroma strzaÂłami,Âżeby w lekkiej ciemnoÂści trafiĂŚ kilku naraz i osÂłabiĂŚ ich,Âżeby sama miaÂła szanse wygraĂŚ.Po chwili zza rogu wyszÂły pierwsze trolle i zobaczywszy elfkĂŞ wÂściekÂły siĂŞ.Jeden z nich wydaÂł rozkaz do ataku i reszta trolli zaczĂŞÂła biec w stronĂŞ elfki.Lilith nie majÂąc czasu do stracenia wypuÂściÂła strzaÂły,ktĂłre uderzyÂły w paru trolli osÂłabiajÂąc ich jak chciaÂła,a nie ktĂłre od razu upadÂły na ziemie zmniejszajÂąc iloÂśĂŚ wroga.NastĂŞpnie wypuÂściÂła jeszcze kilka,a potem szybko odrzuciÂła Âłuk i wyciÂągnĂŞÂła miecz wysuwajÂąc siĂŞ na przĂłd,Âżeby obroniĂŚ diabÂła.DziĂŞki kolejnym strzaÂłom zostaÂło jej tylko trzy trolle do walki,ktĂłre miaÂła juÂż lekkie rany i miaÂła duÂże szanse,Âżeby z nimi wygraĂŚ.Najpierw podbiegÂł ich przywĂłdca,ktĂłry od razu jako pierwszy rzuciÂł siĂŞ na elfkĂŞ.Jednak Lilith udaÂło zrobiĂŚ siĂŞ szybki unik i trafiajÂąc go mieczem gdzie tylko mogÂła osÂłabiÂła go jeszcze bardziej.NastĂŞpnie ominĂŞÂła drugiego i podbiegÂła do ostatniego najsÂłabszego zadajÂąc mu mocne uderzenie w klatkĂŞ,ktĂłre od razu powaliÂło go na ziemiĂŞ.ObrĂłciwszy siĂŞ szybko wyciÂągnĂŞÂła rĂŞkĂŞ wymawiajÂąc kolejne elfickie zaklĂŞcie,ktĂłre uderzyÂło oba trolle w ÂścianĂŞ tunelu kopalni,w ktĂłrej siĂŞ znajdowali.Przez tak silne uderzenie oba trolle straciÂły na chwilĂŞ przytomnoÂśĂŚ,a w kopalni zaczĂŞÂły osuwaĂŚ siĂŞ Âściany i sufit,z ktĂłrych zaczĂŞÂły spadaĂŚ kawaÂłki kamieni.Elfka nie czekajÂąc dÂługo szybko podbiegÂła do diabÂła biorÂąc go pod ramie jak wczeÂśniej i zaczĂŞÂła uciekaĂŚ przez walÂącÂą siĂŞ kopalniÂą.Gdy byÂła juÂż przy wejÂściu dostaÂła kamieniem,ktĂłry spadÂł jej na drugie ramiĂŞ i lekko jÂą osÂłabiÂł przez otwartÂą,krwawiÂącÂą ranĂŞ.Lilith miaÂła duÂżo szczĂŞÂścia bo gdy tylko wyszÂła z kopalni zaczĂŞÂła praktycznie caÂła siĂŞ zawaliÂła i uderzajÂący z niej podmuch kurzu przewrĂłciÂł elfkĂŞ i diabÂła na ziemiĂŞ.LeÂżÂąca na ziemi po chwili odezwaÂła siĂŞ do diabÂła:
-ale mieliÂśmy duÂżo szczĂŞÂścia-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i po chwili przypomniaÂła sobie o swojej ranie przez co skrzywiÂła siĂŞ trochĂŞ i powiedziaÂła-aaaÂłÂłÂłÂł...ale boli,musimy szybko dotrzeĂŚ do miasta i opatrzyĂŚ rany moje oraz twoje tylko mi tu nie umieraj diable-po czym spowaÂżniaÂła i znowu podniosÂła siĂŞ,a nastĂŞpnie diabÂła.Powoli doszli do drzewa w lesie,przy ktĂłrym staÂł czekajÂący na niÂą Brego.Resztkami siÂł poÂłoÂżyÂła diabÂła na koniu i sama wsiadÂła ruszajÂąc z powrotem do miasta.W miarĂŞ szybko dotarÂła do miasta.Gdy przekroczyÂła jego bramĂŞ zaczynaÂło juÂż zmierzchaĂŚ.Ludzie widzÂąc ledwo ÂżyjÂących ich na koniu szybko podbiegli starajÂąc siĂŞ im pomĂłc.ByÂł wÂśrĂłd nich barman,ktĂłry pomĂłgÂł zanieÂśĂŚ elfkĂŞ i diabÂła do jej pokoju.Ludzie poÂłoÂżyli ich obok siebie na ÂłĂłÂżku i posÂłali po lekarza.Barman kazaÂł wszystkim wyjÂśĂŚ i sam zostaÂł przy nich mĂłwiÂąc do ledwo przytomnej Lilith:
-witaj,mĂłwiÂłem ci,Âże powinnaÂś poprosiĂŚ o pomoc bractwo bo sama nie dasz rady-powiedziaÂł zmartwiony
-witaj,chciaÂłam tylko siĂŞ rozglÂądnÂąĂŚ sama,ale jak juÂż go zobaczyÂłam w takim zÂłym stanie uznaÂłam,Âże nie ma na co czekaĂŚ i lepiej byÂło szybko go stamtÂąd zabraĂŚ-ledwo powiedziaÂła te kilka sÂłĂłw i sama straciÂła przytomnoÂśĂŚ
Po chwili przyszedÂł lekarz i przy pomocy barmana opatrzyli obojgu rany.Nie majÂąc pewnoÂści czy przeÂżyjÂą lekarz powiedziaÂł do barmana:
-zrobiÂłem wszystko co mogÂłem,ale nie jestem pewien czy oprĂłcz elfki ten drugi teÂż przeÂżyje bo ma doÂśĂŚ powaÂżne rany i straciÂł duÂżo krwi
-domyÂślam siĂŞ bo jak juÂż tu przyjechali on byÂł nieprzytomny
-tak,sÂądzĂŞ,Âże juÂż z dobry dzieĂą byÂł w takim stanie i gdyby nie ona nie poÂżyÂł by dÂługo,ale moÂże moje leki mu pomogÂą i dojdzie do siebie,ale to juÂż jest kwestia czasu
-jak to czasu?-spytaÂł zaciekawiony barman
-jeÂśli przeÂżyje noc to bĂŞdzie ÂżyÂł,ale na to jest bardzo maÂła szansa,a teraz wybacz muszĂŞ wracaĂŚ
-dobrze,dziĂŞkuje za twojÂą pomoc-powiedziaÂł barman i lekarz wyszedÂł z pokoju.
Barman majÂąc jeszcze coÂś do zrobienia musiaÂł zostawiĂŚ elfkĂŞ i jej towarzysza.Zanim wyszedÂł z pokoju zapaliÂł w kominku i okryÂł ich kocem,Âżeby byÂło im ciepÂło,a nastĂŞpnie wyszedÂł z pokoju wracajÂąc do swoich obowiÂązkĂłw.
MinĂŞÂła noc.Nazajutrz przed pracÂą przyszedÂł barman sprawdziĂŚ co z nimi.Gdy wszedÂł oboje nadal leÂżeli w ÂłĂłÂżku.W kominku dawno zgasÂł ogieĂą,wiĂŞc barman rozpaliÂł go jeszcze raz po czym w pokoju zrobiÂło siĂŞ jaÂśniej.NastĂŞpnie podszedÂł do elfki i powiedziaÂł:
-sÂłyszysz mnie?Lilith?-po czym szturchnÂąÂł jÂą lekko w ramiĂŞ.Elfka przebudziÂła siĂŞ i powiedziaÂła:
-witaj,co siĂŞ staÂło?-byÂła lekko zdezorientowana dlatego barman powiedziaÂł co siĂŞ staÂło:
-witaj,wczoraj przyjechaÂłaÂś ledwo przytomna do miasta z uratowanym diabÂłem,a teraz leÂżysz z nim w ÂłĂłÂżku
-ah tak,co z nim?
-nie wiem,nadal siĂŞ nie obudziÂł i chyba powinienem zawoÂłaĂŚ lekarza,a jak ty siĂŞ czujesz?
-dziĂŞkujĂŞ,juÂż lepiej,ale strasznie boli mnie ramiĂŞ
-nie dziwiĂŞ siĂŞ miaÂłaÂś na nim gÂłĂŞbokÂą ranĂŞ
-tak,a co z tym lekarzem?
-byÂł tu wczoraj i opatrzyÂł wam rany,nie ruszaj siĂŞ z ÂłĂłÂżka pĂłjdĂŞ po niego,Âżeby was zbadaÂł
-dobrze,dziĂŞkujĂŞ ci za pomoc-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do barmana,a on odwzajemniÂł uÂśmiech i wyszedÂł
Lilith leÂżaÂła i czekaÂła na barmana z lekarzem.Gdy po jakimÂś czasie siĂŞ pojawili Lilith przebudziÂła siĂŞ i powiedziaÂła do lekarza:
-witaj,dziĂŞkujĂŞ ci za pomoc,ale co z moim towarzyszem?
-witaj,nie wiem,zaraz sprawdzĂŞ
PodszedÂł do diabÂła i podaÂł mu pod nos jakiÂś roztwĂłr,ktĂłry po chwili go przebudziÂł.DiabeÂł otworzyÂł ledwo oczy,ale nie odezwaÂł siĂŞ.Lekarz nachyliÂł siĂŞ nad nim i sprawdziÂł czy jego rany siĂŞ polepszyÂły i zapytaÂł:
-witaj,jak siĂŞ nazywasz?
-hmmm...gdzie ja jestem?-ledwo powiedziaÂł nie majÂąc pojĂŞcia co siĂŞ z nim dzieje
-jesteÂś w mieÂście,nic ci juÂż nie grozi bo elfka cie uratowaÂła
-kto?
-ja-odezwaÂła siĂŞ po chwili i podniosÂła siĂŞ lekko,Âżeby spojrzeĂŚ na niego
-jak siĂŞ nazywasz?
-Xazax,a ty kim jesteÂś?
-jestem Lilith,uratowaÂłam ciĂŞ przed trollami,wiĂŞc masz u mnie dÂług-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ
-dziĂŞki,ale skÂąd wiedziaÂłaÂś,Âże ja tam jestem i potrzebuje pomocy?
-to jest dÂługa historia i kiedyÂś ci jÂą opowiem przynajmniej do tej pory,aÂż poczujesz siĂŞ lepiej
-dobrze
-wyglÂąda na to,Âże dobrze siĂŞ juÂż czuje,ale powinien jeszcze odpoczÂąĂŚ,a ty Lilith coÂś zjeÂśĂŚ-powiedziaÂł lekarz
-dobrze zaraz zejdĂŞ na dĂłÂł
-w takim razie ja pĂłjdĂŞ coÂś zrobiĂŚ-powiedziaÂł barman i wyszedÂł z pokoju
-wybaczcie,ale muszĂŞ juÂż iÂśĂŚ,jakbyÂście czegoÂś potrzebowali zawoÂłajcie po mnie-powiedziaÂł lekarz po czym wyszedÂł
-zostaĂą tu,wyÂśpij siĂŞ,a jak poczujesz siĂŞ lepiej dam ci coÂś zjeÂśĂŚ i przy okazji opowiem ci tÂą historiĂŞ0powiedziala elfka i wyszÂła z pokoju,a Xazax pokiwawszy jej gÂłowÂą na zgodĂŞ poszedÂł spaĂŚ.

Lilith89 · 2012-01-25 21:33:14

Elfka zeszÂła na dĂłÂł za barmanem,ktĂłry krzÂątaÂł siĂŞ po kuchni przygotowujÂąc strawĂŞ.PodeszÂła do baru i usiadÂła czekajÂąc na jedzenie.Przez ten czas rozmyÂślaÂła co powinna powiedzieĂŚ diabÂłu.WiedziaÂła,Âże jak powie prawdĂŞ diabeÂł moÂże jej nie uwierzyĂŚ i wyÂśmiaĂŚ jÂą,ale nie chciaÂła przed nim nic ukrywaĂŚ,wiĂŞc postanowiÂła,Âże opowie mu jak najwiĂŞcej.Po jakimÂś czasie pojawiÂł siĂŞ barman z jedzeniem i podaÂł elfce ÂżyczÂąc jej szybkiego powrotu do zdrowia,a nastĂŞpnie udaÂł siĂŞ przygotowaĂŚ karczmĂŞ do przyjÂścia innych.Lilith zjadÂłszy odÂłoÂżyÂła talerz i poszÂła zobaczyĂŚ co z Brego.W tym czasie Xazax spokojnie spaÂł w jej pokoju.Przewietrzywszy siĂŞ trochĂŞ na dworze i upewniwszy siĂŞ,Âże Brego ma siĂŞ dobrze wrĂłciÂła do swojego pokoju.Gdy weszÂła diabeÂł jeszcze spaÂł wiĂŞc postanowiÂła,Âże pĂłjdzie do barmana po coÂś do jedzenia bo na pewno jak wstanie bĂŞdzie gÂłodny.Zabrawszy jedzenie od barmana wrĂłciÂła z powrotem do pokoju i zobaczyÂła,Âże Xazax juÂż nie Âśpi.PodeszÂła do niego i poÂłoÂżyÂła mu jedzenia na przyniesionej tacy na nogach:
-witaj-powiedziaÂła elfka-juÂż siĂŞ wyspaÂłeÂś?
-witaj-odpowiedziaÂł grzecznie diabeÂł-tak wyspaÂłem siĂŞ i cieszĂŞ siĂŞ,Âże przyniosÂłaÂś coÂś do jedzenia bo strasznie zgÂłodniaÂłem
-nie ma za co,musisz szybko wrĂłciĂŚ do zdrowia-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ,a Xazax odwzajemnij uÂśmiech i zaczÂąÂł siĂŞ posilaĂŚ
-zapewne jesteÂś ciekawy mojej historii,opowiedzieĂŚ ci jÂą?-spytaÂła elfka
-tak,wÂłaÂśnie miaÂłem o niÂą pytaĂŚ-odpowiedziaÂł zaciekawiony
-dobrze,a wiĂŞc zaczĂŞÂło siĂŞ od tego,Âże poznaÂłam pewnego elfa o imieniu Orico.NocowaÂłam nie daleko jego krĂłlestwa i nad ranem znalazÂł mnie ze swoimi towarzyszami jak walczyÂłam z gĂłrskim trollem.PomĂłgÂł mi i zostaÂłam u jego krĂłla na zamku.Po spĂŞdzonym tam czasie krĂłl postanowiÂł,Âże Orico i jego ludzie odprowadzÂą mnie do koĂąca ich lasĂłw,Âżebym mogÂła spokojnie udaĂŚ siĂŞ dalej.Jednak po przeÂżyciu z nim tego czasu postanowiÂł,Âże zostawi krĂłlestwo i uda siĂŞ ze mnÂą.Gdy minĂŞÂło kilka dni przygĂłd zaczĂŞÂła siĂŞ ta,ktĂłrej nigdy bym nikomu nie ÂżyczyÂła.ZostaliÂśmy zaatakowani w pewnym mieÂście przez wampiry i jak siĂŞ nazajutrz okazaÂło Orico staÂł siĂŞ jednym z nich.NastĂŞpnie nagle znikÂąd przybyÂł straszny wilk,ktĂłry zaatakowaL go i zabiÂł,a ja musiaÂłam go pochowaĂŚ.Nie majÂąc wyboru zabiÂłam wilka,aby dusza Orica mogÂła spokojnie odejÂśĂŚ.NastĂŞpnie za jakiÂś czas przyszedÂł do mnie we Âśnie poÂżegnaĂŚ siĂŞ oraz przekazaĂŚ mi wiadomoÂśĂŚ o osobie,ktĂłra potrzebuje pomocy.Tak siĂŞ okazaÂło,Âże to byÂłeÂś ty i udaÂło mi siĂŞ ciebie uratowaĂŚ,wiĂŞc gdyby nie on zapewne nikt by ci nie pomĂłgÂł.MoÂżesz jemu byĂŚ wdziĂŞczny,a moja pomoc jest tylko po czĂŞÂści-powiedziaÂła po czym zesmutniaÂła na myÂśl o nim
-to bardzo ciekawa opowieÂśĂŚ i jestem wam bardzo wdziĂŞczny za pomoc,szkoda tylko,Âże nie mogĂŞ mu osobiÂście podziĂŞkowaĂŚ-zamyÂśliÂł siĂŞ
-widzĂŞ,Âże juÂż zjadÂłeÂś,wiĂŞc daj pĂłjdĂŞ zanieÂśĂŚ talerz-powiedziaÂła zmieniajÂąc temat bo nie mogÂła wytrzymaĂŚ tego bĂłlu jaki tĂŞsknota na niej wywieraÂła
DiabeÂł zostaÂł sam w pokoju i nie podnoszÂąc siĂŞ dalej siedziaÂł na ÂłĂłÂżku czekajÂąc na elfkĂŞ.Gdy Lilith wrĂłciÂła postanowiÂła zabraĂŚ Xazaxa na dĂłÂł,Âżeby mĂłgÂł posiedzieĂŚ na ÂświeÂżym powietrzu,ktĂłre powinno dobrze mu zrobiĂŚ:
-choĂŚ my na dĂłÂł,ÂżebyÂś mĂłgÂł trochĂŞ odetchnÂąĂŚ i przy okazji muszĂŞ ciĂŞ o coÂś zapytaĂŚ
-dobrze tylko pomĂłÂż mi wstaĂŚ
Elfka podeszÂła do niego i pomogÂła mu wstaĂŚ.NastĂŞpnie powoli udali siĂŞ na zewnÂątrz karczmy.Na dworze byÂło zimno,a Âśnieg nadal leÂżaÂł doÂśĂŚ grubo,w niektĂłrych miejscach.Lilith zatem poprowadziÂła go na odÂśnieÂżonÂą ÂławkĂŞ i razem usiedli.Siedzieli tak chwile w milczeniu przyglÂądajÂąc siĂŞ gwarowi znajdujÂącemu siĂŞ koÂło targu.

Lilith89 · 2012-01-27 12:26:32

Gdy tak siedzieli Xazaxowi przypomniaÂło mu siĂŞ,Âże elfka chciaÂła z nim porozmawiaĂŚ,wiĂŞc zapytaÂł:
-Lilith-powiedziaÂł,a elfka wracajÂąc z powrotem z zamyÂślenia popatrzyÂła siĂŞ na niego i powiedziaÂła:
-coÂś mĂłwiÂłeÂś?
-tak,pamiĂŞtasz chciaÂłaÂś ze mnÂą porozmawiaĂŚ?
-ah..tak..-jeszcze raz siĂŞ zamyÂśliÂła i w koĂącu odpowiedziaÂła diablikowi-chciaÂłam ciĂŞ zapytaĂŚ dlaczego zostaÂłeÂś uwiĂŞziony w kopalni trolli?
-a o to ci chodzi..-tym razem sam siĂŞ zamyÂśliÂł i przez chwilĂŞ bÂłÂądzÂąc wzrokiem po placu myÂślaÂł co odpowiedzieĂŚ elfce,aÂż po chwili siĂŞ odezwaÂł i powiedziaÂł-to dÂługa i przykra historia,na pewno chcesz jÂą usÂłyszeĂŚ?
-tak chciaÂłabym choĂŚ trochĂŞ siĂŞ o tobie dowiedzieĂŚ-odpowiedziaÂła stanowczo
-dobrze,a wiĂŞc to byÂło tak:razem z moimi czÂłonkami bractwa siedzieliÂśmy tutaj w karczmie jedzÂąc i pijÂąc.PodszedÂł do nas dziwny nieznajomy i powiedziaÂł mojemu dowĂłdcy,Âże ma dla nas wyzwanie,za ktĂłre nam sowicie zapÂłaci.MĂłj dowĂłdca lubiÂąc wyzwania i teÂż z tego ÂżyliÂśmy potrzebne nam byÂły pieniÂądze podjÂąÂł je bez wahania.MieliÂśmy siĂŞ udaĂŚ do gĂłry za lasem,w ktĂłrej znajdowaÂła siĂŞ stara kopalnia,w ktĂłrej gobliny trzymaÂły swoje zdobycze okradajÂąc przejeÂżdÂżajÂących koÂło nich jeÂźdÂźcĂłw.Ăw nieznajomy chciaÂł ÂżebyÂśmy odebrali jego skradziony klejnot i inne rzeczy,ktĂłre byÂły dla niego waÂżne.Nie czekajÂąc dÂługo udaliÂśmy siĂŞ na nastĂŞpny dzieĂą wczesnym porankiem,ktĂłry byÂł jeszcze pod osÂłonÂą ciemnoÂści.Gdy doszliÂśmy na miejsce sprzeciwiÂłem siĂŞ przywĂłdcy po raz kolejny.Nie miaÂłem z nim dobrego kontaktu podobnie jak z resztÂą towarzyszy,poniewaÂż byÂłem odmieĂącem.Zawsze miaÂłem swoje zdanie i nie kiedy nie podobaÂły mi siĂŞ wyzwania jak te.ChciaÂłem,Âżeby zrezygnowaÂł bo miaÂłem dziwne przeczucie,Âże dziwny nieznajomy nas oszukaÂł.Jak siĂŞ pĂłÂźniej okazaÂło tak teÂż byÂło.Gdy weszliÂśmy do Âśrodka nie byÂło goblinĂłw ani Âżadnych rzeczy,ktĂłrych chciaÂł nieznajomy.Natomiast znikÂąd pojawiÂło siĂŞ duÂżo trolli gĂłrskich,z ktĂłrymi podjĂŞliÂśmy walkĂŞ.Niestety byÂłem najgÂłĂŞbiej kopalni i zbyt zajĂŞty walkÂą,Âżeby zauwaÂżyĂŚ,Âże reszta grupy siĂŞ wycofuje zostawiajÂąc mnie samego.Po chwili zorientowaÂłem siĂŞ,Âże jest coÂś nie tak i odwracajÂąc siĂŞ w stronĂŞ wyjÂścia nagle dostaÂłem mocno czymÂś w gÂłowĂŞ.StraciÂłem przytomnoÂśĂŚ i upadÂłem na ziemie zostajÂąc sam z trollami.Na drugi dzieĂą jak siĂŞ obudziÂłem leÂżaÂłem w lochu i po jakimÂś czasie przyszli po mnie.Zabrali mnie gÂłĂŞbiej w kopalnie udajÂąc siĂŞ do ich gÂłĂłwnej siedziby zanoszÂąc mnie do ich dowĂłdcy.MĂłwiÂł coÂś do mnie,ale nic z tego nie rozumiaÂłem i prĂłbujÂąc siĂŞ z nim dogadaĂŚ mĂłwiÂłem do niego,Âże nie chciaÂłem nic od nich oraz by mnie wypuÂścili.Jednak nic z tego nie rozumiaÂły i zaczĂŞÂły mnie biĂŚ,a ja nie mogÂąc siĂŞ broniĂŚ odniosÂłem ciĂŞÂżkie rany po czym straciÂłem przytomnoÂśĂŚ.Takiego mnie zastaÂłaÂś w lochu i pewnie gdyby nie ty na drugi dzieĂą bym juÂż nie ÂżyÂł-powiedziaÂł ze smutkiem w oczach
-to naprawdĂŞ przykra historia,jak mogli coÂś takiego zrobiĂŚ-powiedziaÂła zezÂłoszczona elfka
-nie lubili mnie,wiĂŞc nie mieli powodu,Âżeby mi pomĂłc
-moÂże tak,ale to i tak jest zÂłe z ich strony
-wiem i mam nadziejĂŞ,Âże wiĂŞcej ich nie zobaczĂŞ-powiedziaÂł z obrzydzeniem diabeÂł
-myÂślĂŞ,Âże powinieneÂś siĂŞ im pokazaĂŚ i powiedzieĂŚ co myÂślisz na ich temat,a ja na twoim miejscu wyzwaÂłabym na pojedynek dowĂłdcĂŞ za takÂą zniewagĂŞ-powiedziaÂła stanowczo elfka
-wiesz myÂślĂŞ,Âże z tym pojedynkiem to dobry pomysÂł,ale najpierw muszĂŞ powrĂłciĂŚ do zdrowia i potrenowaĂŚ,gdyÂż jest dobrym wojownikiem i ciĂŞÂżko bĂŞdzie mi z nim wygraĂŚ-powiedziaÂł po czym siĂŞ zamyÂśliÂł
-nie martw siĂŞ,pomogĂŞ ci i pokonamy go razem-powiedziaÂła ochoczo elfka
-dziĂŞkujĂŞ ci za pomoc,juÂż tyle dla mnie zrobiÂłaÂś,nie wiem jak ci siĂŞ odwdziĂŞczĂŞ
-jak bĂŞdzie trzeba to dam ci znaĂŚ jeÂśli bĂŞdĂŞ czegoÂś potrzebowaÂła-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ elfka
-dobrze-odwzajemniÂł uÂśmiech
-hmm... trochĂŞ siĂŞ rozgadaliÂśmy,lepiej juÂż chodÂźmy do Âśrodka ogrzaĂŚ siĂŞ przy kominku w pokoju
-masz racjĂŞ,ale czy pomoÂżesz mi iÂśĂŚ?=spytaÂł grzecznie diabeÂł
-oczywiÂście-odpowiedziaÂła elfka po czym oboje udali siĂŞ z placu do pokoju.

Lilith89 · 2012-01-31 10:02:07

Elfka podniosÂła diabÂła i oboje udali siĂŞ z powrotem do karczmy.ByÂło juÂż wczesne popoÂłudnie,wiĂŞc zaczĂŞÂło siĂŞ zbieraĂŚ coraz wiĂŞcej goÂści.Xazax byÂł jeszcze doÂśĂŚ osÂłabiony,wiĂŞc elfka postanowiÂła,Âże zjedzonÂą osobno od reszty w swoim pokoju.Gdy poÂłoÂżyÂła diabÂła do ÂłĂłÂżka powiedziaÂła do niego:
-poczekaj tu na mnie,przyniosĂŞ coÂś do jedzenia-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i wyszÂła nie chcÂąc sÂłyszeĂŚ sÂłĂłw protestu od Xazaza
DiabeÂł nie majÂąc wyjÂścia zostaÂł tam,gdzie go zostawiÂła i czekaÂł z niecierpliwoÂściÂą na strawĂŞ.Gdy Lilith zeszÂła na dĂłÂł panowaÂł straszny gwar jak rano na targu.PodeszÂła do baru i poczekaÂła,aÂż barman obsÂłuÂży wczeÂśniej podeszÂłych do baru goÂści.Po pewnym czasie podszedÂł do niej i powiedziaÂł:
-co ci podaĂŚ?
-poproszĂŞ podwĂłjnÂą porcje dla mnie i rannego znajomego
-zaraz ci dam,ale powiedz mi jak on siĂŞ czuje?
-jak na razie lepiej,ale jeszcze trochĂŞ minie zanim dojdzie do w peÂłni siÂł-a po chwili dodaÂła-gdybym miaÂła odpowiednie zioÂła mogÂłabym mu przyrzÂądziĂŚ wywar,ktĂłry nauczyÂła mnie matka,ale nie sÂądzĂŞ,Âżebym je tu znalazÂła-po czym posmutniaÂła
-a o jakie zioÂła ci chodzi?-spytaÂł zaciekawiony szykujÂąc strawĂŞ
-jest ich kilka,ale brakuje mi jednego gÂłĂłwnego skÂładnika,nagietka lekarskiego
-a patrzyÂłaÂś,czy jest gdzieÂś na bazarze?
-nie,a sprzedajÂą tu gdzieÂś zioÂła lecznicze?
-z tego co wiem to co pewien czas przyjeÂżdÂża tutaj nieznajomy,a zwÂą go Willy
-Willy?nie brzmi strasznie
-jego imiĂŞ nie,ale na jego widok kaÂżda istota ma siĂŞ na bacznoÂści
-czy komuÂś coÂś zrobiÂł?
-z tego co wiem to nie,ale zapytaj u niego-dodaÂł-sÂłyszaÂłem,Âże sprzedajĂŞ rĂłÂżne rzeczy,wiĂŞc moÂże bĂŞdzie miaÂł to co potrzebujesz
-dobrze,dziĂŞkuje za pomoc
Po czym elfka wziĂŞÂła ze sobÂą strawĂŞ i zaniosÂła jÂą do pokoju.Xazax nie siedziaÂł juÂż w ÂłĂłÂżku tylko czekaÂł na niÂą przy stole.Ggy elfka weszÂła powiedziaÂła do niego:
-juÂż jestem i mam dobre nowiny
-tak,a jakie?
-moÂże uda mi siĂŞ zaÂłatwiĂŚ potrzebne zioÂła do szybszego wyleczenia ciebie-powiedziaÂła kÂładÂąc jedzenie na stole
-a jak chcesz to zrobiĂŚ?
-barman powiedziaÂł mi o nieznajomym przejeÂżdÂżajÂącym czĂŞsto przez tÂą mieÂścinĂŞ
-kto to jest?
-nazywa siĂŞ Willy i podobno handluje rĂłÂżnymi rzeczami i jak mĂłwiÂł wyglÂąda strasznie,wiĂŞc kaÂżdy siĂŞ go tu boi
-to Âśmieszne-odpowiedziaÂł rozbawiony diabeÂł
-wiem,ale sprĂłbujĂŞ go dziÂś znaleÂźĂŚ,a teraz jedzmy
-dobrze,a iÂśĂŚ z tobÂą?
-nie,poradzĂŞ sobie-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ elfka
Siedzieli w ciszy jedzÂąc.Lilith rozmyÂślaÂła co moÂże zrobiĂŚ,Âżeby jak najszybciej zregenerowaĂŚ siÂły diabÂła.Po zjedzeniu,elfka upewniÂła siĂŞ czy ma wszystkie potrzebne zioÂła i wyszÂła z pokoju.WziĂŞÂła ze sobÂą puste misy i kufle.NastĂŞpnie poÂłoÂżyÂła je na barze i zapytaÂła barmana:
-gdzie mogĂŞ znaleÂźĂŚ Williego?
-poszukaj go na targu albo w innej tawernie bo tutaj go nie widziaÂłem
Po czym wyszÂła na zewnÂątrz.Na dworze krĂŞciÂło siĂŞ jak zawsze duÂżo osĂłb.SzÂła kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ targu.Jak zauwaÂżyÂła byÂło tam jeszcze kilku handlarzy i kupcĂłw.RozglÂądaÂła siĂŞ za owÂą strasznÂą postaciÂą,ale nie mogÂła nikogo takiego dojrzeĂŚ.Nie chcÂąc traciĂŚ czasu podeszÂła do najbliÂższego sprzedajÂącego i zapytaÂła:
-przepraszam ciĂŞ panie,ale wiesz gdzie mogĂŞ znaleÂźĂŚ Williego?
Handlarz zdziwiÂł siĂŞ bardzo,Âże tak krucha istota jak elfka moÂże go szukaĂŚ.Lilith domyÂśliÂła siĂŞ,Âże moÂże zastanawiaĂŚ siĂŞ co moÂże od niego chcieĂŚ,wiĂŞc jeszcze dodaÂła:
-szukam czegoÂś,wiĂŞc widziaÂłeÂś go tu?
-tak,nie dawno zebraÂł swoje rzeczy i poszedÂł w stronĂŞ budynku po prawej
-dziĂŞkuje za pomoc
Po czym odeszÂła kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ budynku.Po chwili zobaczyÂła ogromnÂą zakapturzonÂą postaĂŚ,ktĂłra staÂła oparta o budynek i palÂąca cygaro.DomyÂśliÂła siĂŞ,Âże to musiaÂł byĂŚ Willy.Teraz wiedziaÂła dlaczego wszyscy siĂŞ go bojÂą.ByÂł naprawdĂŞ duÂży,barczysty i gdy spojrzaÂł na elfkĂŞ,zauwaÂżyÂła coÂś jeszcze.MiaÂł duÂżo rĂłÂżnych tatuaÂży i blizn,ktĂłre dodawaÂły jego osobowoÂści,wrogoÂści do innych.MusiaÂł je zdobyĂŚ na wyprawach-domyÂśliÂła siĂŞ elfka.Jednak z jej zamyÂśleĂą wyrwaÂł jÂą ton jego gÂłosu:
-na co siĂŞ patrzysz elfie?-krzyknÂąÂł Willy
-czy ty jesteÂś Willy?
-tak,czego chcesz?
-szukam zioÂła lekarskiego,czy masz jakieÂś przy sobie?-powiedziaÂła stanowczo elfka,Âżeby pokazaĂŚ mu,Âże siĂŞ go nie boi
-mam,a jakiego potrzebujesz?-po czym zmieniÂł ton gÂłosu
-nagietka lekarskiego-odpowiedziaÂła
-sÂłuÂży do leczenia ran co pewnie wiesz,ale ty ich nie masz,wiĂŞc po co ci one?
-potrzebne dla znajomego,to on jest ranny
Willy skoĂączywszy paliĂŚ fajkĂŞ,wyciÂągnÂąÂł worek,a nastĂŞpnie otworzyÂł go.WsadziÂł tam rĂŞkĂŞ i po chwili wyciÂągnÂąÂł pomaraĂączowy kwiat i powiedziaÂł:
-powinien ci wystarczyĂŚ jeden-po czym podaÂł go elfce
-dziĂŞkuje-Lilith zabraÂła kwiat i schowaÂła
-naleÂży siĂŞ szeÂśĂŚ monet-po czym elka wyciÂągnĂŞÂła kilka monety i zaczĂŞÂła odliczaĂŚ
-proszĂŞ-podaÂła je Williemu i powiedziaÂła-dziĂŞkuje za pomoc
-jeÂśli bĂŞdziesz czegoÂś potrzebowaÂła,bĂŞdĂŞ tu jeszcze kilka dni
-dobrze
UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i odeszÂła kierujÂąc siĂŞ w stronĂŞ karczmy,gdzie czekaÂł na niÂą Xazax.

Lilith89 · 2012-02-02 19:37:47

Lilith przechodzÂąc przez targ zauwaÂżyÂła dziwne zachowanie pozostaÂłych osĂłb.Jak nigdy wszyscy siĂŞ za niÂą oglÂądali jakby byli peÂłni podziwu,Âże taka osoba miaÂła odwagĂŞ podejÂśĂŚ do strasznego Williego.ZdziwiÂła siĂŞ trochĂŞ i staraÂła siĂŞ nie zwracaĂŚ na to uwagi.Po chwili byÂła juÂż przy tawernie,wiĂŞc nie zwlekajÂąc weszÂła do niej i podeszÂła od razu do barmana.PoczekaÂła chwile,aÂż znajdzie dla niej czas i powiedziaÂła:
-udaÂło mi siĂŞ znaleÂźĂŚ zioÂło to co ci mĂłwiÂłam
-to dobrze,a gdzie?-spytaÂł zaciekawiony barman
-u Williego-odpowiedziaÂła i znowu poczuÂła wzrok rĂłÂżnych osĂłb na sobie i dodaÂła-czy powiedziaÂłam coÂś nie tak?
-nie tylko ludzie po prostu siĂŞ go tu bojÂą-odpowiedziaÂł spokojnie barman
-w takim razie muszÂą mieĂŚ jakiÂś powĂłd,powiedz mi co siĂŞ staÂło
-nie wiem dokÂładnie co siĂŞ wydarzyÂło,ale ma to zwiÂązek z ÂłaĂącuchem z syrylin
-a co to za ÂłaĂącuch?-zapytaÂła ciekawa elfka
-wiem,Âże posiada jakÂąÂś moc,a przynajmniej tak tu o nim mĂłwiÂą,ale nigdy go nie widziaÂłem na wÂłasne oczy
-a jaki on ma zwiÂązek z Willym?
-podobno kiedyÂś prĂłbowaÂł go zdobyĂŚ od nikczemnych istot w gĂłrach,ale mu siĂŞ nie udaÂło i dlatego teraz tak strasznie wyglÂąda
-to dlatego siĂŞ ludzie go bojÂą?
-teÂż,ale myÂślÂą,Âże moÂże byĂŚ on w pewnym sensie opĂŞtany przez jego moc,ktĂłra go tak zraniÂła
-to bardzo ciekawe co mĂłwisz i chĂŞtnie z nim wiĂŞcej na ten temat porozmawiam
-wolaÂłbym,ÂżebyÂś siĂŞ trzymaÂła od niego z daleka bo nigdy nie wiadomo co siĂŞ dzieje z tym Willym,moÂże naprawdĂŞ jest zÂły i opĂŞtany przez moce ÂłaĂącucha
-dlatego chcĂŞ siĂŞ przekonaĂŚ czy to prawda-po czym uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ do barmana i odeszÂła
WeszÂła na gĂłrĂŞ po schodach,a nastĂŞpnie do pokoju.Xazax odpoczywaÂł w ÂłĂłÂżku.Nie chcÂąc go budziĂŚ elfka zabraÂła siĂŞ od razu za przyrzÂądzenie wywaru.ZagotowaÂła wodĂŞ na ogniu w garze i wrzucaÂła po kolei swoje zioÂła.NastĂŞpnie w jĂŞzyku elfĂłw zaczĂŞÂła wymawiaĂŚ zaklĂŞcie,ktĂłre miaÂło pomĂłc w przygotowaniu wywaru.Po chwili z wywaru wyleciaÂł siwy dym,ktĂłry uniĂłsÂł siĂŞ i zaraz opadÂł z powrotem do gara.Po czym ÂściÂągnĂŞÂła gar z ognia stawiajÂąc go na piecu,Âżeby ostygnÂąÂł.Potem wyciÂągnĂŞÂła materiaÂł,na ktĂłry naÂłoÂżyÂła ciepÂłÂą maÂź.NastĂŞpnie podeszÂła do diabÂła i powiedziaÂła budzÂąc go:
-Xazax obudÂź siĂŞ i pokaÂż zranione miejsce
-Lilith co ty chcesz zrobiĂŚ?
-chce naÂłoÂżyĂŚ ci maÂśĂŚ,Âżeby cie szybciej uleczyĂŚ
-ah.. dobrze-powiedziaÂł zaspany i pokazaÂł swojÂą najgÂłĂŞbszÂą ranĂŞ
-jak tam ten straszny Willy-zapytaÂł
-jak dla mnie nie jest zÂły,ale dowiedziaÂłam siĂŞ od barmana,Âże krÂąÂży tu legenda o nim-mĂłwiÂąc to elfka naÂłoÂżyÂła materiaÂł wokĂłÂł rany
-aÂłĂŚ-syknÂąÂł diabeÂł i dodaÂł-trochĂŞ boli,a jaka legenda?
-przepraszam,ale pomoÂże ci to-i dodaÂła-jeÂśli chodzi o legendĂŞ to podobno jest on opĂŞtany przez ÂłaĂącuch z syrylin
-sÂłyszaÂłem o tym ÂłaĂącuchu kiedyÂś,ale nie wiedziaÂłem,Âże moÂże mieĂŚ jakaÂś moc opĂŞtania
-ja teÂż jakoÂś w to nie wierze-powiedziaÂła elfka uÂśmiechajÂąc siĂŞ
-muszĂŞ koniecznie go poznaĂŚ
-oczywiÂście,ale poczekajmy z tym do jutra
-tak,wiem Lilith
-to dobrze,a teraz leÂż i nie ruszaj siĂŞ,a jutro rano ci to ÂściÂągnĂŞ
-tak dÂługo?-powiedziaÂł zdziwiony
-tak chyba,Âże nie chcesz jutro wstaĂŚ na nogi-zaÂśmiaÂła siĂŞ wiedzÂąc,Âże chce
-bardzo Âśmieszne-powiedziaÂł uraÂżony diabeÂł
-nie gniewaj siĂŞ,a obiecujĂŞ,Âże jutro wszystko siĂŞ ci zagoi
-obyÂś miaÂła racjĂŞ i nie wiem co bym bez ciebie zrobiÂł-powiedziaÂł z podziĂŞkowaniem
-jakoÂś mi siĂŞ odwdziĂŞczysz-uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ i zabraÂła do sprzÂątania po wywarze

Lilith89 · 2012-02-13 18:58:12

Gdy Lilith sprzÂątaÂła Xazax z powrotem zasnÂąÂł.Elfka zastanawiaÂła siĂŞ przez chwilĂŞ dlaczego diabeÂł moÂże byĂŚ tak bardzo ÂśpiÂący skoro nie powinien byĂŚ tak zmĂŞczony przez ciÂągÂłe leÂżenie w ÂłĂłÂżku.MusiaÂł siĂŞ rozleniwiĂŚ-pomyÂślaÂła w myÂślach elfka,po czym siĂŞ zaÂśmiaÂła.Po pewnym czasie skoĂączyÂła sprzÂątaĂŚ pokĂłj i zapaliÂła w kominku.Przez zbliÂżajÂący siĂŞ zmierzch zaczĂŞÂło siĂŞ robiĂŚ chÂłodniej dlatego musiaÂła ciÂągle pamiĂŞtaĂŚ o jego rozpaleniu,Âżeby Âżadne z nich nie zmarzÂło,a zwÂłaszcza Xazax,ktĂłry najbardziej potrzebowaÂł ciepÂła.Po wykonaniu wszystkich czynnoÂści elfka z powrotem zeszÂła na dĂłÂł do barmana.W tawernie nie byÂło juÂż zbyt wiele goÂści,wiĂŞc i wÂłaÂściciel pozwoliÂł sobie na chwile odpoczynku i jedzenia.Dlatego Lilith nie chcÂąc mu przeszkadzaĂŚ przystanĂŞÂła na chwilĂŞ przy oknie i rozglÂądnĂŞÂła siĂŞ co dzieje siĂŞ na zewnÂątrz.Tam rĂłwnieÂż panowaÂł spokĂłj,ale zapadajÂący zmrok przyniĂłsÂł ze sobÂą kolejnego tajemniczego goÂścia,ktĂłry wchodziÂł przez bramĂŞ po sprawdzeniu przez dozorcĂŞ.Ciekawe kto to moÂże byĂŚ-pomyÂślaÂła elfka.Owa postaĂŚ poruszaÂła siĂŞ za swobodnie jak na czÂłowieka czy przejeÂżdÂżajÂących tu rĂłÂżnych osobowoÂści.Na dodatek Lilith zauwaÂżyÂła,Âże owa zakapturzona postaĂŚ nie niesie ze sobÂą Âżadnego bagaÂżu i przybyÂła tu bez Âżadnego wierzchowca.To bardzo dziwne-pomyÂślaÂła elfka-muszĂŞ byĂŚ bardziej ostroÂżna bo nie wiadomo jakie to zÂło siĂŞ czai w mroku.Gdy o tym pomyÂślaÂła,aÂż przeszÂły jÂą ciarki.Tym bardziej,Âże owa postaĂŚ kierowaÂła siĂŞ w stronĂŞ tawerny.Nie trwaÂło to dÂługo,gdy nagle weszÂła do niej.Przez chwilĂŞ przystanĂŞÂła na progu i rozglÂądnĂŞÂła siĂŞ w okoÂło.PopatrzyÂła rĂłwnieÂż na elfkĂŞ,ktĂłra w ciemnoÂściach zakapturzonego nieznajomego zobaczyÂła jasno czerwone ÂświĂŞcÂące siĂŞ oczy.Co to moÂże byĂŚ-zdziwiÂła siĂŞ elfka,ale nie miaÂła odwagi,Âżeby ruszyĂŚ siĂŞ z miejsca.Podejrzana osoba weszÂła do Âśrodka i podeszÂła do barmana.Bardzo cicho o coÂś zapytaÂła,a barman jej odpowiedziaÂł.WidaĂŚ nie byÂła zadowolona z odpowiedzi,poniewaÂż szybko zerwaÂła siĂŞ z miejsca i ruszyÂła w stronĂŞ wyjÂścia.Po chwili juÂż jej nie byÂło i znikÂła w ciemnoÂściach miasta.Elfka z zainteresowanie prĂŞdko podeszÂła do barmana i zapytaÂła:
-kto to byÂł?
-jakiÂś wampir-odpowiedziaÂł z obrzydzeniem
-co?to one istniejÂą?co chciaÂł?-powiedziaÂła zszokowana
-niestety tak,ale rzadko moÂżna je tu spotkaĂŚ,a pytaÂł o Williego
-co,a co od niego chciaÂł?
-nie wiem,ale sÂądzĂŞ,Âże moÂże byĂŚ zainteresowany owym ÂłaĂącuchem,o ktĂłrym juÂż rozmawialiÂśmy
-to bardzo ciekawe,musi mieĂŚ jakÂąÂś duÂżÂą wartoÂśĂŚ skoro ktoÂś taki siĂŞ o to pyta,a co mu powiedziaÂłeÂś?
-musi byĂŚ gdzieÂś w mieÂście,ale nie wiem gdzie
-widaĂŚ byÂło,Âże siĂŞ zdenerwowaÂł
-nie mam zamiaru Âżadnemu z nich pomagaĂŚ
-rozumiem,a wiesz moÂże gdzie moÂżna znaleÂźĂŚ ten ÂłaĂącuch?
-a co chcesz zrobiĂŚ?-spytaÂł zdziwiony barman
-chĂŞtnie siĂŞ nim zaopiekujĂŞ-zaÂśmiaÂła siĂŞ elfka i dodaÂła-Âżartuje,to wiesz gdzie go znaleÂźĂŚ?
-nie,ale Willy bĂŞdzie wiedziaÂł
-to muszĂŞ jutro z nim porozmawiaĂŚ
-byÂła dzisiaj tutaj pewna kobieta,ktĂłra mĂłwiÂła,Âże jej syn zostaÂł porwany przez potwory z gĂłr,wiĂŞc moÂżesz tam go poszukaĂŚ
-to bardzo ciekawa propozycja i jutro bardzo chĂŞtnie siĂŞ tam przejdĂŞ z Xazaxem
-a jak on siĂŞ czuje?
-daÂłam mu maÂśĂŚ i do jutra powinien wyzdrowieĂŚ
-dasz mi moÂże kolacjĂŞ?
-jasne juÂż szykuje
Lilith czekaÂła pewien czas,przez ktĂłry zastanawiaÂła siĂŞ czy zwiÂązek porwania dziecka moÂże ÂłÂączyĂŚ siĂŞ ze starym ÂłaĂącuchem z syrylin.PomyÂślaÂła,Âże koniecznie musi powiedzieĂŚ o tym Xazaxowi,wiĂŞc wziĂŞÂła kolacje i zaniosÂła jÂą na gĂłrĂŞ.W komnacie czekaÂł Xazax,ktĂłry nadal leÂżaÂł w ÂłĂłÂżku.Elfka postawiÂła jedzenie na stole i obudziÂła diabÂła:
-Xazax wstawaj,przyniosÂła kolacje
-juÂż wstaje
-muszĂŞ ci coÂś powiedzieĂŚ co siĂŞ dowiedziaÂłam
-co takiego siĂŞ staÂło?
-zeszÂłam na dĂłÂł i zgadnij kto siĂŞ zjawiÂł tutaj w tawernie?
-Willy?-strzeliÂł diabeÂł
-nie,wampir
-co,juÂż dawno Âżadnego nie widziaÂłem
-a znasz jakiegoÂś?
-tak,ale opowiem o tym kiedy indziej,a co siĂŞ dowiedziaÂłaÂś?
-wampir teÂż szuka ÂłaĂącucha i dziÂś zostaÂł porwany syn pewnej kobiety przez potwory w gĂłrach
-myÂślisz,Âże moÂże to mieĂŚ jakiÂś zwiÂązek?
-teÂż o tym pomyÂślaÂłam-powiedziaÂła elfka-nie sÂądzisz,Âże to moÂże byĂŚ trop?
-wszystko moÂżliwe ale trzeba porozmawiaĂŚ z Willym-powiedziaÂł diabeÂł jedzÂąc kolacje
-teÂż tak myÂślĂŞ,wiĂŞc pĂłjdziemy do niego rano i potem wyruszymy w gĂłry
-skÂąd ten poÂśpiech Lilith?
-ah nie mogĂŞ sobie wyobraziĂŚ co ta biedna matka moÂże teraz czuĂŚ,wiĂŞc bardzo bym chciaÂła ulÂżyĂŚ jej w cierpieniu i znaleÂźĂŚ jej syna
-rozumiem,chĂŞtnie ci pomogĂŞ,ale musimy siĂŞ wszystkiego dowiedzieĂŚ,Âżeby byĂŚ przygotowani
-tak masz racjĂŞ-odpowiedziaÂła elfka koĂączÂąc strawĂŞ
Po czym zebraÂła miski i poszÂła odnieÂśĂŚ je barmanowi.Gdy zeszÂła na dole byÂł zajĂŞty,wiĂŞc poÂłoÂżyÂła je na blacie i wrĂłciÂła z powrotem do pokoju.NastĂŞpnie poÂłoÂżyÂła siĂŞ z Xazaxem spaĂŚ.

Lilith89 · 2012-02-20 10:29:35

Obudziwszy siĂŞ rano elfka przez wpadajÂące do komnaty promienie sÂłoĂąca zobaczyÂła,Âże jest sama.ByÂła zdziwiona,Âże Xazaxa nie ma koÂło niej.Gdzie on moÂże byĂŚ-pomyÂślaÂła elfka,po czym zobaczyÂła bandaÂże leÂżÂące na stole,ktĂłre miaÂł na sobie diabeÂł.MusiaÂło mu siĂŞ polepszyĂŚ-pomyÂślaÂła i na samÂą myÂśl siĂŞ rozpromieniÂła.Nie chcÂąc juÂż dÂłuÂżej leÂżeĂŚ w ÂłĂłÂżku,wstaÂła i ubraÂła siĂŞ.NastĂŞpnie zeszÂła na dĂłÂł zamykajÂąc za sobÂą drzwi.Gdy zeszÂła na dĂłÂł zobaczyÂła,Âże Xazax siedzi przy stole i je Âśniadanie.ZezÂłoÂściÂła siĂŞ,Âże jej nie obudziÂł,wiĂŞc czym prĂŞdzej podeszÂła do niego i powiedziaÂła:
-witam pana nieznajomego,jak smakuje Âśniadanie?
-witam paniÂą,a bardzo dobrze-po czym rozeÂśmiaÂł siĂŞ i dodaÂł-przepraszam,Âże cie nie obudziÂłem,ale pomyÂślaÂłem,Âże sam pĂłjdĂŞ porozmawiaĂŚ z Willym,ÂżebyÂśmy mogli szybciej wyruszyĂŚ
-a byÂłeÂś u niego?-zapytaÂła elfka
-jeszcze nie,a tak poza tym czuje siĂŞ dobrze-opowiedziaÂł diabeÂł
-zauwaÂżyÂłam i poczekaj na mnie to pĂłjdziemy razem do Williego tym bardziej,Âże nie wiesz gdzie go szukaĂŚ
-a ty wiesz?-odpowiedziaÂł zaskoczony Xazax,po czym ponownie siĂŞ rozeÂśmiaÂł
-zaraz siĂŞ dowiem
Po czym elfka udaÂła siĂŞ do barmana.PoczekaÂła chwile przy barze,aÂż do niej podejdzie i powiedziaÂła:
-witaj,jak siĂŞ dziÂś miewasz?
-witaj,dziĂŞkuje dobrze
-mogĂŞ prosiĂŚ Âśniadanie?
-dobrze tylko ciekawe,Âże twĂłj towarzysz na ciebie nie poczekaÂł
-wiem,ale tak juÂż ma w swoje naturze
-niecierpliwy?
-niestety,a wiesz moÂże gdzie znajdĂŞ Williego?
-z tego co sÂłyszaÂłem powinien byĂŚ dalej na targu
-dziĂŞkuje za informacje
-proszĂŞ-i podaÂł elfce Âśniadanie
Lilith wziĂŞÂła i podeszÂła do stoÂłu Xazax,siadajÂąc na przeciwko niego.DiabeÂł koĂączyÂł jeÂśĂŚ,ale poczekaÂł z grzecznoÂści na elfkĂŞ dopijajÂąc jeszcze swoje piwo.Lilith nie guzdrzÂąc siĂŞ zabraÂła siĂŞ za jedzenie i po pewnym czasie skoĂączyÂła.OdchodzÂąc od stoÂłu powiedziaÂła do diabÂła:
-dowiedziaÂłam siĂŞ gdzie jest Willy,wiĂŞc choĂŚ ze mnÂą
-dobrze,prowadÂź
Elfka odniosÂła szybko talerze i wyszÂła z Xazaxem z tawerny.KierowaÂła siĂŞ w stronĂŞ targu jak poinformowaÂł jÂą barman.Na dworze panowaÂł juÂż maÂły chaos,ale mimo wszystko zimno,ktĂłre przyniosÂła zmieniajÂąca siĂŞ pora roku.Na szczĂŞÂście elfka i diabeÂł byli ciepÂło ubrani,wiĂŞc nie przeszkadzaÂło im to.Po drodze mijali rĂłÂżnych ludzi i osoby,ktĂłre je nie przypominaÂły.Wszystkie natomiast przyglÂądaÂły siĂŞ owej parze z zaciekawienie,a zarazem strachem jakby mieli przynieÂśĂŚ ze sobÂą jakieÂś nieszczĂŞÂście.Nie przejmujÂąc siĂŞ tym jednak elfka i diabeÂł szli dalej na przĂłd.Po pewnym czasie Lilith dostrzegÂła Williego i podeszÂła do niego bez wahania.RozpoznajÂąc jÂą Willy powiedziaÂł:
-to znowu ty,ale tym razem przyszÂłaÂś z ochronÂą-zadrwiÂł z elfki
-nie potrzebuje jej-oburzyÂła siĂŞ Lilith i dodaÂła-mam do ciebie sprawĂŞ
-jakÂą?-spytaÂł zaciekawiony
-musimy porozmawiaĂŚ na osobnoÂści- i dodaÂła-chodzi o ÂłaĂącuch syrylin i wampira
-rozumiem-po czym zaczÂąÂł zbieraĂŚ swoje rzeczy i dodaÂł-a to musi byĂŚ twĂłj znajomy,ktĂłrego chciaÂłaÂś uleczyĂŚ
-tak to ja-dodaÂł diabeÂł
-widaĂŚ,Âże elfka ci pomogÂła-po czym lekko siĂŞ uÂśmiechnÂąÂł i udaÂł siĂŞ w to samo miejsce co wczeÂśniej widziaÂł siĂŞ z elfka
Oboje podÂąÂżyli za nim i przystanĂŞli za budynkiem,a Willy podpaliÂł cygaro i zapytaÂł:
-co chcecie wiedzieĂŚ?
-byÂł wczoraj u ciebie wampir?-zapytaÂł pierwszy diabeÂł
-tak,znalazÂł mnie
-a co chciaÂł?pytaÂł o ÂłaĂącuch?
-tak pytaÂł i powiedziaÂłem,gdzie moÂże go znaleÂźĂŚ
-dlaczego?po co mu on?-zapytaÂła elfka
-jest bardzo kosztowny i ma pradawnÂą moc
-rozumiem,a czy to prawda co ci zrobiÂł?ludzie o tym tu gadajÂą,Âże cie zraniÂł-spytaÂł diabeÂł
-tak to prawda,ale tylko po czĂŞÂści
-jak to?-spytaÂła elfka
-miaÂłem na niego kupca,ale nie udaÂło mi siĂŞ go zdobyĂŚ przez zbyt duÂżÂą przewagĂŞ orkĂłw czajÂących siĂŞ w gĂłrach i to teÂż dziĂŞki nim mam takie blizny,a co chcecie go zdobyĂŚ?
-chĂŞtnie mu siĂŞ przyjrzĂŞ,ale sÂłyszeliÂśmy,Âże zostaÂł porwany chÂłopiec i to o niego siĂŞ martwimy-odpowiedziaÂła elfka
-rozumiem i myÂślicie,Âże to one go porwaÂły
-tak,a wiesz coÂś na ten temat?-zapytaÂł diabeÂł
-nie,ale kiedyÂś sÂłyszaÂłem,Âże tylko ktoÂś o czystym sercu moÂże wziÂąĂŚ ÂłaĂącuch i nim wÂładaĂŚ,wiĂŞc dziecko mogÂłoby im pomĂłc tylko musieliby je przeciÂągnÂąĂŚ na swojÂą stronĂŞ
-a gdzie moÂżemy ich znaleÂźĂŚ?
-z tego co sÂłyszaÂłem byÂłaÂś juÂż w tej jaskini po niego,ale zostaÂła zawalona prawda?
-skÂąd to wiesz?-powiedziaÂł diabeÂł
-w tym mieÂście duÂżo siĂŞ mĂłwi jak sami siĂŞ juÂż przekonaliÂście
-a jest inne wejÂście do jaskini?myÂślaÂłam,Âże pozostaÂłe orki zginĂŞÂły jak zawaliÂła siĂŞ jaskinia,a jednak jeszcze jakieÂś ocalaÂły-dodaÂła elfka
-jest ich bardzo duÂżo i szybko siĂŞ mnoÂżÂą,wiĂŞc powinniÂśmy ich jak najszybciej znaleÂźĂŚ
-jak to my?-powiedzieli oboje
-potrzebujecie pomocy bo sami nie dacie rady
-w sumie masz racjĂŞ,ale Xazax potrzebuje wierzchowca
-mogĂŞ wam go zaÂłatwiĂŚ od znajomego,a pĂłÂźniej oddacie mi monety
-dobrze,w takim razie spotkajmy siĂŞ za nie dÂługo z powrotem przy bramie-powiedziaÂła elfka
-dobrze-powiedziaÂł Willy i zgasiÂł fajkĂŞ,a nastĂŞpnie odszedÂł
Elfka i diabeÂł udali siĂŞ do tawerny po potrzebne rzeczy na wyprawĂŞ.Spakowali broĂą i jedzenie od barmana w razie potrzeby nocowania w lesie.NastĂŞpnie udali siĂŞ do stajni po Brego i stawili siĂŞ pod bramĂŞ.ChwilĂŞ pĂłÂźniej pojawiÂł siĂŞ Willy z wierzchowcami i powiedziaÂł do Xazaxa:
-proszĂŞ to twĂłj wierzchowiec diable-po czym podaÂł mu lance czarnego konia
-dziĂŞki
-nie ma za co,a teraz ruszajmy
Po czym wsiadÂł na biaÂłego konia i diabeÂł z elfka wsiedli na swoje.NastĂŞpnie wybiegli po kolei za bramĂŞ za prowadzÂącym Willym.

ewelina89 · 2012-07-04 19:12:32

Lilith wraz z Xazaxem trzymali siĂŞ blisko siebie zaraz za Willym.PĂŞdzili przed siebie jakby ktoÂś ich goniÂł.Po chwili elfka odezwaÂła siĂŞ do diabÂła:
-nie sÂądziÂłam,Âże siĂŞ nam tak spieszy
-ja teÂż-odparÂł diabeÂł i dodaÂł-jak tak dalej pĂłjdzie konie nam padnÂą z wyczerpania
Nagle elfka przyspieszyÂła i wyprzedziÂła Williego.On stanowczo zwolniÂł i zdenerwowany krzyknÂąÂł:
-czyÂś ty oszalaÂła elfico?chcesz zabiĂŚ konie?
-ja-odezwaÂła siĂŞ zdziwiona elfka-jak na razie to ty je za bardzo mĂŞczysz
-dobra zwolnijmy bo i tak juÂż jesteÂśmy blisko
Lilith spojrzaÂła przed siebie i zobaczyÂła jasnÂą ÂłunĂŞ na koĂącu drogi.Las siĂŞ koĂączyÂł,co oznaczaÂło,Âże zaraz wybiegnÂą przed jaskinie.
-zatrzymajmy siĂŞ tutaj na chwile-krzyknÂąÂł Xazax
Po czym wszyscy siĂŞ zatrzymali i zsiedli z koni.Elfka odezwaÂła siĂŞ jako pierwsza nie dajÂąc nic powiedzieĂŚ od razu Williemu.
-powinniÂśmy ukryĂŚ konie i sprĂłbowaĂŚ siĂŞ zakraÂśĂŚ z innej strony bo od tej czuje ten straszny smrĂłd OrkĂłw,a wolaÂłabym uniknÂąĂŚ walki z nimi
-masz racje-dodaÂł Xazax-ale widziaÂłaÂś gdzieÂś drugie wejÂście?
-jest kawaÂłek dalej-wtrÂąciÂł siĂŞ Willy-Orki zawsze robiÂą drugie wejÂście w razie moÂżliwoÂści ucieczki
-ucieczki?jest coÂś czego siĂŞ bojÂą?-spytaÂł zdziwiony Xazax
-z tego co sÂłyszaÂłem tak,a miĂŞdzy innymi ognia i wampirĂłw
-jeÂśli jeden z nich przybyÂł tu przed nami to rozumiem,Âże nie mamy tu czego szukaĂŚ-dodaÂła zezÂłoszczona elfka
-spokojnie Lilith-odpowiedziaÂł Willy-przyjechaliÂśmy tu po coÂś i nie wrĂłcimy z pustymi rĂŞkami bez walki,nieprawdaÂż?
-masz racjĂŞ-po czym elfka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko
Po krĂłtkiej wymianie zdaĂą,wszyscy udali siĂŞ gÂłĂŞbiej w las,gdzie zostawili przypiĂŞte konie,a nastĂŞpnie ruszyli w kierunku jaskini.

ewelina89 · 2012-07-04 19:26:03

Przed jaskinia nie zauwaÂżyli nikogo.Nie tracÂąc czasu weszli po kolei do Âśrodka.Pierwszy Willy,a potem Lilith i Xazax.W jaskini byÂło ciemno,wiĂŞc Willy po chwili wyciÂągnÂąÂł pochodniĂŞ i podpaliÂł jÂą,Âżeby zobaczyĂŚ dokÂąd zmierzajÂą.ByÂło jeszcze wczesne rano,dlatego teÂż w pieczarze byÂło sÂłychaĂŚ gÂłoÂśne chrapanie,ktĂłre stawaÂło siĂŞ coraz intensywniejsze razem z przykrym zapachem rozkÂładajÂących siĂŞ resztek jedzenia leÂżÂących po caÂłej jaskini.Gdzieniegdzie leÂżaÂły rĂłÂżnej dÂługoÂści koÂści co znaczyÂło,Âże pieczara wydawaÂła siĂŞ z kaÂżdym bliÂższym krokiem straszniejsza.Po krĂłtkim czasem doszli do rozwidlenia drĂłg.Zatrzymali siĂŞ i Willy powiedziaÂł:
-sÂądzĂŞ,Âże jedna prowadzi do gÂłĂłwnej komnaty,a druga do wiĂŞzienia tylko nie wiem,ktĂłrÂą powinniÂśmy iÂśĂŚ
-niech siĂŞ rozglÂądnĂŞ
PowiedziaÂła elfka i podeszÂła najpierw do prawej strony i unoszÂąc gÂłowĂŞ do gĂłry rozglÂądnĂŞÂła siĂŞ dookoÂła.Po chwili odezwaÂła siĂŞ:
-mĂłj ojciec zawsze mi mĂłwiÂł ,,JeÂśli siĂŞ zgubisz kochana Lil kieruj siĂŞ nos i idÂź tam gdzie mniej Âśmierdzi''
Po czym wszyscy siĂŞ rozeÂśmiali i powiedzieli:
-jestem za-odpowiedzieli rĂłwnoczeÂśnie Xazax i Willy
-to gdzie mniej Âśmierdzi?-zapytaÂł Willy
-tu z prawej i myÂślĂŞ,Âże to droga do lochĂłw-odpowiedziaÂła elfka
-w takim razie prowadÂź-powiedziaÂł Xazax
NastĂŞpnie Willy podaÂł pochodniĂŞ elfce i puÂściÂł jÂą przodem i poszli za niÂą.

#21 2012-01-23 10:14:31

Re: przygody Lilith

#22 2012-01-23 10:14:54

Re: przygody Lilith

#23 2012-01-24 20:55:16

Re: przygody Lilith

#24 2012-01-24 20:55:35

Re: przygody Lilith

#25 2012-01-24 20:56:18

Re: przygody Lilith

#26 2012-01-25 21:32:51

Re: przygody Lilith

#27 2012-01-25 21:33:14

Re: przygody Lilith

#28 2012-01-27 12:26:32

Re: przygody Lilith

#29 2012-01-31 10:02:07

Re: przygody Lilith

#30 2012-02-02 19:37:47

Re: przygody Lilith

#31 2012-02-13 18:58:12

Re: przygody Lilith

#32 2012-02-20 10:29:35

Re: przygody Lilith

#33 2012-07-04 19:12:32

Re: przygody Lilith

#34 2012-07-04 19:26:03

Re: przygody Lilith

Stopka forum