Wstaje na nogi, na komodzie leżą szaty.
- Byłem popychadłem, bezdomnym wygnańcem, nic nie znaczący, znienawidzony przez własny lód. Ale teraz to się zmieni, zdobędę moc i szacunek... niezależnie od kosztów i poświęceń. Jestem gotowy by to udowodnić.
Zabieram z komody czarne szaty.

- Dać upust gniewu? Niczym agresywny pijak któremu ktoś nadepną na odcisk? Nie czarny elfie. Wzniosę się ponad to. Sprawię, że będą mnie szanować. Nie czuję nienawiści do Silvanesti, w pewnym sensie cieszę się, że mnie wygnali. Nie mógłbym żyć razem z siostrą którą okaleczyłem i co dzień patrzeć rodzicom w oczy. Zdobędę moc której pragnę, być może dzięki niej zdołam to naprawić.

Gerrod

- Naprawić? Czarne szaty nie szukają zadośćuczynienia... Zastanów się.... Czarny Elfie.

Kerth

Duża karczma, kender, dwóch krasnoludów i trzech elfów, Barmanaem jest krasnolud.
Porządna oberża

Barman rozlicza Cię z wszystkiego, w tej samej chwili kender włzi Ci pod płaszcz.
Wbrew własnej woli chwytasz automatycznie kendera za rączkę i podnosisz do góry, patrzysz mu w oczy i widzisz w nich przerażenie...
Rzucasz kenderem tak że ten odbija się od ściany przelatując nad Krasnoludami. Kender podnosi się z podłogi... chyba ma coś złamane, patrzy na Ciebie ze łzami w oczach i ucieka z karczmy.
Krasnoludy klaszczą, Elfy kręcą głowami.
- Następnym razem nie rzucaj Kenderem w krasnoludy - Barman zwraca Ci uwagę.

Moja ręka zawisła niepewnie nad czarnymi szatami.
- Czyż to właśnie nie czarne szaty dają największe możliwości? Czy to nie dzięki nim zdobędę to czego pragnę. Moc, potęgę, szacunek... Ale czy będę potrafił w pełni oddać się Nuitari... w czarnych szatach nie ma miejsca na współczucie, wyrozumiałość, więzi. Może to jest właśnie moja próba, dokonanie właściwego wyboru.
Patrzę, na szaty: białe, czerwone, czarne. Czarne wydają się takie kuszące, białe odpychające, tyle wątpliwości. Szybkim gestem zabieram z komody czerwone szaty.

Postanowiłem posiedzieć jeszcze chwilę w głównej sali. Zastanawiam się na tym, dlaczego tak postąpiłem z tym kenderem. Nigdy tak się nie zachowywałem. Dociera do mnie, że w tamtym momencie nie byłem sobą. Myślę nad tym, co może oznaczać ta zbroja, umiejętności których nie rozumiem i dziwna agresja.

-Dziękuję przyjacielu. Jestem Kerth - wyciągam do krasnoluda dłoń na przywitanie.

-Jesteś tajemniczy, Krasnoludzie, ale jeżeli taka Twoja wola. Co mnie tu sprowadza... Jestem podróżnikiem, a każdy podróżnik na Ansalonie kiedyś trafi do Palanthas. A Ty wraz z Twoimi ziomkami? Mieszkacie tu, czy jesteście przejazdem?
Postanawiam nie mówić mu zbyt dużo, czekam jak rozwinie się rozmowa.
Jeżeli krasnolud się do mnie dosiadł, to zapewne ma jakiś interes, ta rasa nie jest zbyt towarzyska - myślę sobie.
Przykładam usta do kufa, udaję, że piję.

-Mam taki zamiar - odpowiadam- Dlaczego pytasz? Odradzasz mi spanie tutaj? Grozi mi tu coś?

Kerth

- Czy tobie coś grozi? Z tego co widziałem to potrafisz o siebie zadbać... Człowiek o takiej sile...