IdĂŞ drugiego stycznia. Nie ma tÂłoku, bo rano wszystko mÂłode taÂłatajstwo winno byĂŚ w szkoÂłach, ale...

Ten tunel znajduje siĂŞ w tym samym paÂśmie gĂłrskim co Moria (GĂłry Mgliste). Ja teÂż uwielbiam takie coÂś, mrocznie i zagatkowo

Jestem dwa dni po seansie, myÂślĂŞ wiĂŞc, Âże emocje juÂż opadÂły i mogĂŞ trzeÂźwo spojrzeĂŚ na Hobbita.
ByÂłem na wersji 3D z napisani, IMAX. OglÂądaÂło siĂŞ fantastycznie, jednak film byÂł by rĂłwnie dobry w 2D.
ZdjĂŞcia i sceny balistyczne - tutaj duÂży plus, po wielokrotnym juÂż oglÂądaniu LotR nie zawiodÂłem siĂŞ, byÂły rĂłwnie dobre.
Aktorzy - podobaÂła mi siĂŞ gra Martina Freemana (Bilbo), zrobiÂł on na mnie spore wraÂżenie, szczegĂłlnie na poczÂątku filmu, podczas pierwszego spotkania z Gandalfem, pomyÂślaÂłem, "caÂły Bilbo". Na uznanie zasÂługuje rĂłwnieÂż, a nawet w szczegĂłlnoÂści - Andy Serkis (Golum).
Kostiumy i Scenografia- genialne.
Muzyka bardzo dobra, jednak po za g³ównym motywem nie by³o tu zbyt wielu zapadaj¹cych w pamiêÌ melodii, tak jak to by³o w przypadku LotR.
Scenariusz - przez jakiœ czas akcja dzieje siê bardzo szybko, momentami nawet zbyt szybko. Dru¿yna przez spor¹ czêœÌ filmu zaraz po wydostaniu siê z jednych tarapatów, wpada w kolejne. Przez bit¹ godzinê jedna scena akcji goni drug¹. Niektóre sceny s¹ sztucznie wyd³u¿one, wrêcz nu¿¹ce. Jednak tych epickich, równie¿ nie zabrak³o, o czym trzeba pamiêtaÌ.
MyÂślĂŞ jednak, Âże trochĂŞ inaczej moÂżna byÂło przedstawiĂŚ Radagasta - jego zaprzĂŞg zajĂŞcy i jeÂż Sebastian, te sceny wyglÂądajÂą jak wyciĂŞte z Narni.
Co do podziemi - Pan Janek dobrze to okreÂśliÂł, wiszÂące mosty i wiszÂące mosty - nic specjalnego.
Bardzo podoba mi siê rozwiniêcie motywu Dol Guldur, same zdjêcia twierdzy robi¹ wra¿enie - wi¹¿ê z nim ogromne nadzieje.

Ogólnie o wielu aspektach filmu nie da siê powiedzieÌ z³ego s³owa, ma on jednak równie¿ swoje wady. Nie by³ to film tak dostojny jak LotR. Wiem, ¿e ksi¹¿ka Hobbit to z za³o¿enia bajka dla dzieci, dlatego ciê¿ko mieÌ o to do Jacksona pretensje.

Ocena, 4/5. Wiem juÂż teraz, Âże obejrzĂŞ go jeszcze wiele razy w domu.
Polecam wszystkim.

Dobrze, zatem niech bĂŞdzie Janek - wczeÂśniej czuÂłem siĂŞ trochĂŞ niezrĂŞcznie.

Po przeczytaniu powy¿szego postu obejrza³em recenzjê Dema. Niestety, ani styl wypowiedzi, ani znajomoœÌ tematyki, ani znajomoœÌ podstaw literackich tego utworu mnie nie zachwyci³y. Klepn¹³em hate'a jako odpowiedŸ na recenzjê. Po pierwsze z czym siê zgadzam:
1. przeÂładowanie przygodĂłwkÂą - racja, teÂż o tym pisaÂłem, zwÂłaszcza jeÂśli chodzi o sceny walk z wargami i goblinami,
2. znakomite aktorstwo odtwĂłrcy roli Bagginsa, Freemana - jest rzeczywiÂście postaciÂą spajajÂącÂą film,

Z czym siĂŞ NIE zgadzam
1. trzeba nie znaÌ ksi¹¿ki, ¿eby nie wiedzieÌ, ¿e Bilbo nie jest g³ówn¹ postaci¹ HOBBITA, jest ni¹ Thorin
2. znikanie Gandalfa, tak czasem irytuj¹ce w ksi¹¿ce, jest tu dobrze umotywowane dramaturgicznie, Bia³a Rada jest czymœ dla Œródziemia wa¿nym a w ksi¹¿ce nie wystêpuj¹cym, niestety Demo nie czyta³ Tolkiena wiêc o tym nie wie,
3. jak z kartonu wyciête postacie krasnoludów to efekt ksi¹¿ki, nie Jacksona, który zdo³a³ je (w mojej opinii) zidywidualizowaÌ i zró¿nicowaÌ,
4. co do muzyki, DEMO na ten temat nie powinien siê wcale wypowiadaÌ - muzyka jest t³em filmu i mo¿e byÌ tak zró¿nicowana jak i sam film. LotR by³ opowieœci¹ kilkuw¹tkow¹ wiêc i muzyka opowieœÌ ilustruj¹ca by³a kilkuw¹tkowa (Shire, Rohan, Mordor, Moria, Lothlorien to przyk³adowe tematy), HOBBIT jest zasadniczo jednow¹tkowy wiêc jego ilustrowanie musi byÌ jednow¹tkowe i tutaj H.Shore spisa³ siê znakomicie, bowiem ten jeden w¹tek nie nudzi lecz zapada w pamiêÌ! Osobiœcie mam pierwszy stopieù wtajemniczenia w muzykê, tzn. rozró¿niam kiedy graj¹ a kidy nie graj¹, lecz Far Over the Misty Mountains Cold nucê od parunastu ju¿ dni!

Na zakoùczenie: mo¿e i jestem tolkniêty, albo nawet (w opinii mego syna) dotkniêty ciê¿k¹ tolkienoz¹ na granicy kompletnego stolkienienia ale... poszed³em drugi raz. I widzia³em daleko wiêcj ni¿ za pierwszym. Teraz skupi³em siê na grze aktorów i doceni³em j¹ znacznie bardziej ni¿ za pierwszy razem. Pocz¹tkowo by³em zdania, ¿e zadania postawione przed aktorami powinni graÌ wy³¹cznie kaskaderzy ale... pomyli³em siê. Freeman, Armitage, McKellen, banda krasnoludów - dobra robota. Natomiast b³êdem chyba (!) by³o ponownê anga¿owanie tego samego Sarumana - dziesiêÌ lat wyraŸnie siê na nim odbi³o.

DostrzegÂłem jeszcze jeden minus - tÂłumaczenie!
Hobbit, Unexpected Journey  oznacza  Hobbit, Niespodziewana Podró¿!  a nie NiezwykÂła!
Desolation of Smaug to raczej Smaugowe Spustoszenia lub coÂś w podobie.

No, ale tÂłumaczenia tytu³ów  z angielskiego to osobny temat, i to na osobny wÂątek, tu przypomnĂŞ tylko

The Sting, aka ÂŻÂądÂło po polsku (dosÂłownie) tymczasem chodzi o wyraÂżenie idiomatyczne "niezÂły numer"
Dirty Dancing, aka WirujÂący Sex (?????), tymczasem chodzi o " zmysÂłowy taniec".

To na tyle tym razem, do tematu Hobbita na pewno jeszcze powrĂłcĂŞ.

Œwietnie! Mo¿e uda mi siê znaleŸÌ do tej wersji napisy, a jeœli nie to powinny siê nied³ugo pojawiÌ

WÂłaÂśnie wrĂłciÂłem z kina – Hobbit; Desolation of Smaug. I od razu lecĂŞ z wraÂżeniami.

JuÂż w polskim tytule kryje siĂŞ pewna nieÂścisÂłoœÌ. TytuÂł drugiej czĂŞÂści Hobbita ustalono na „Pustkowia Smauga”. Przyznam, Âże tÂłumacze mogli mieĂŚ problem poniewaÂż wersja bliÂższa angielskiemu oryginaÂłowi to „Spustoszenia Smauga” czy raczej „Ziemie spustoszone przez Smauga” – w kaÂżdym razie brzmi to niezrĂŞcznie. Chyba „pustkowia” sÂą lepszym wyborem.
W drugiej czĂŞÂści trylogii Hobbita widzimy przygody krasnoludĂłw w drodze do Samotnej GĂłry. Przygoda za przygodÂą. Tarapaty za tarapatami. WyrywajÂą siĂŞ wargom by wpaœÌ na gobliny. UciekajÂą goblinom by spotkaĂŚ pajÂąki Mrocznej Puszczy (Szeloba razy 20). UciekajÂą pajÂąkom po to tylko by wpaœÌ w rĂŞce elfĂłw Thranduila. UmykajÂą elfom by znĂłw walczyĂŚ z orkami i wpaœÌ w rĂŞce ludzi Miasta na Jeziorze. A wszystko po to by stan¹Ì twarzÂą w twarz ze smokiem, by z nim walczyĂŚ, by go wykiwaĂŚ, by … nie zdradzĂŞ.
W sumie, o ile w pierwszej czêœci mieliœmy sporo do przemyœlenia (a przynajmniej Bilbo mia³) to tutaj mamy w³aœciwie sam¹ akcjê. Przynajmniej jeœli chodzi o krasnoludy i Bilba. Jedyny moment rozterki hobbita to decyzja, jak¹ podj¹³ w wyniku rozmowy ze smokiem. Jest to wiêc film akcji. Jednoczeœnie jednak wprowadzone do filmu postacie jakich pró¿no w ksi¹¿ce szukaÌ, zaczynaj¹ znacz¹co kierowaÌ narracjê w stronê W³adcy. Legolas i Tauriel wyraŸnie nawi¹zuj¹ w swoich rozmowach do zagadnieù wiecznego wroga, si³ ciemnoœci i wyboru w³¹czenia siê w nurt wydarzeù lub izolowania siê od wszystkiego (opcja Thranduila).
A teraz po kolei:
1.    Scenariusz: Philippa Boyen, g³ówna autorka scenariusza, zna materiaÂły Tolkiena doskonale. PotrafiÂła w³¹czyĂŚ do Hobbita mnĂłstwo przypisĂłw z WÂładcy, trochĂŞ z niedokoĂączonych opowieÂści, jakieÂś notatki profesora a potem zgrabnie po³¹czyĂŚ to w jednÂą caÂłoœÌ. W rezultacie nie uzyskujemy ekranizacji ksi¹¿ki lecz ekranizacjĂŞ idei historii ÂŚrĂłdziemia wg Tolkiena. WÂątki wprowadzone przez scenarzystĂłw sÂą moim zdaniem prawdopodobne. Nawet znikanie Gandalfa jest tu uzasadnione (Âświetny wÂątek Dol Guldur i powracajÂącego Saurona).  WIELKI PLUS
2.    Scenografia: Pustkowia Smauga dziejÂą siĂŞ w duÂżej mierze w scenach ponurych i mrocznych. Mroczna Puszcza, piwnice krĂłlestwa elfĂłw, Dol Guldur, Miasto na Jeziorze, Erebor – same mroczne okolice. Na otwartej przestrzeni znakomicie sfilmowany zjazd beczkami w rwÂącej rzece. Pomimo mroku bĂŞdÂącego cechÂą wspĂłlnÂą przeró¿nych lokalizacji jest to wszystko jednak zró¿nicowane. WidaĂŚ przeszÂłe bogactwo Ereboru, widaĂŚ nawet byÂłe piĂŞkno lasu opanowanego przez pajÂąki, widaĂŚ resztki ÂświetnoÂści ludzi z Miasta. DuÂży PLUS.
3.    Muzyka: Howard Shore nie miaÂł tym razem wielkiego pola do popisu, bowiem film jest zdominowany przez akcjĂŞ, tu nie ma miejsca na charakterystyczne motywy czy porywajÂące arie. Muzyka ma tylko ilustrowaĂŚ, wpadaĂŚ w ucho i nie przeszkadzaĂŚ. I tyle czyni. PLUS, ale bez przesady.
4.    Aktorzy: Pustkowia sÂą wÂłaÂściwie filmem o jednej postaci – Thorin DĂŞbowa Tarcza. StÂąd tak waÂżna gra Armitage’a. ÂŚwietny. Pozostali stajÂą siĂŞ powoli tÂłem dla przywĂłdcy krasnoludĂłw. MacKellen jest nadal Âświetny lecz jest go niewiele. Dobry jest Beorn, lecz jest go malutko (sceny do rozszerzenia w special edition). Orlando Bloom jest tu lepszy, mniej papierowy, prawdziwszy niÂż we WÂładcy, dobra rola odtwĂłrcy Thranduila (choĂŚ sama postaĂŚ powoli staje siĂŞ nieciekawa) i caÂłkiem niezÂła Tauriel. Kiepskie role goblinĂłw, to juÂż tylko maski z papier mache, kupa wrzasku i powykrzywianych grymasĂłw. Sporym niedostatkiem zaczyna byĂŚ gra krasnoludĂłw (choĂŚ moÂże to byĂŚ pewna cecha scenariusza). W pamiĂŞci pozostaje tylko siwiutki Balin i kochliwy Kili. Reszta jakoÂś siĂŞ zlewa w jednÂą masĂŞ. W sumie – nieÂźle choĂŚ mogÂłoby byĂŚ lepiej.
PodsumowujÂąc: film wyraÂźnie zaczyna zmierzaĂŚ w kierunku po³¹czenia z WÂładcÂą, wÂłaÂściwie brakuje tylko wÂątku Aragorna i, byĂŚ moÂże Arweny. Sprawa powrotu Saurona z niebytu jest juÂż zaÂłatwiona. Mnie to odpowiada, lecz nie jest to juÂż Hobbit Tolkiena lecz Hobbit – prequel WÂładcy.
Rzecz warta obejrzenia, zw³aszcza gdy uka¿e siê wydanie rozszerzone, ale bez nastawienia na zgodnoœÌ z ksi¹¿k¹. Ten film to ju¿ byt osobny. Polecam gor¹co.

CiÂąg dalszy opinii o Hobbicie :  Desolation of Smaug – wersja rozszerzona.

Tym razem rozszerzenie w stosunku do wersji kinowej jest nieco krótsze od tych, do jakich przywyk³em w LotR, wszystkiego marne 25 minut. Ale za to jest to 25 ISTOTNYCH minut. Nie rozbudowywano bowiem i tak przyd³ugich sekwencji walk lecz znacznie wiêcej czasu poœwiêcono na przyk³ad Beornowi. Ba, nawet kapitaln¹ w ksi¹¿ce scenê kolejnego przedstawiania krasnoludów te¿ w jakiejœ mierze odtworzono.
Mnie jednak dwie sekwencje niezwykle uderzyÂły a i zadowoliÂły jako maniaka fantasy w ogĂłlnoÂści a Tolkiena w szczegĂłlnoÂści. Pierwsza to znakomite przejÂście przez MrocznÂą puszczĂŞ, Âświetnie ukazane postĂŞpujÂące oszoÂłomienie wĂŞdrowcĂłw aÂż do halucynacyjnego spoglÂądania przez Bilbo na idÂącego jego Âśladami… Bilbo. Wszystko o wiele bardziej mroczne niÂż w wersji kinowej.
Druga sekwencja to Dol Guldur. Wyjaœnia siê tu po jakiego licha Gandalf tam polaz³, kogo tam odnalaz³ i co mu siê tam przytrafi³o. SpójnoœÌ akcji w stosunku do wersji kinowej o wiele wiêksza.
ReasumujÂąc: rzecz warta nabycia, ja przynajmniej wydatku nie ÂżaÂłujĂŞ choĂŚ… nie jest to juÂż taki zachwyt jak rozszerzenia w pierwszej czĂŞÂści.

Jest tego caÂła masa (torrentĂłw of course)

O ile pamiêtam Silmarillion i opis Trzeciej Ery to Saruman w mniejszym b¹dŸ wiêkszy stopniu zamierza³ zdradziÌ, lub mo¿e tylko zdobyÌ wielk¹ w³adzê na w³asn¹ rêkê, ju¿ od samego pocz¹tku tej ery. Sauron zacz¹³ zwodziÌ Sarumana od czasy, gdy tylko ten osiad³ w Isengardzie, który zacz¹³ traktowaÌ jak swoj¹ w³asnoœÌ a by³ to przecie¿ relikt Numenoru. W wie¿y Orthank odnalaz³ jeden z palantirów i tak nawi¹za³ komunikacjê z Sauronem bowiem kolejny kamieù znajdowa³ siê w Barad-Dur.
Co do ekranizacji Silmarillionu. Obawiam siĂŞ, Âże nic z tego nie bĂŞdzie pĂłki Âżyje Christopher Tolkiem, ktĂłry ekranizacjĂŞ WÂładcy i Hobbita znienawidziÂł. Prawa do ekranizacji zostaÂły sprzedane tylko jeÂśli chodzi o te dwie pozycje a o pozostaÂłych firma "Tolkien Estate" juÂż siĂŞ wypowiedziaÂła negatywnie. Sytuacja moÂże ulec zmianie bowiem Christopher nie juÂż najmÂłodszy a jego synom ekranizacja podobaÂła siĂŞ na tyle, Âże... wziĂŞli w niej udziaÂł jako statyÂści. Poza tym, co moÂże nawet waÂżniejsze; prawa autorskie sÂą ograniczone w czasie. Nie wiem jak w krajach anglosaskich lecz u nas na przykÂład maksymalny czas ochrony wynosi do 70 lat od Âśmierci autora. Sporo, wiĂŞc juÂż mogĂŞ nie doczekaĂŚ